Israël en Palestina: wie is de echte barbaar?

'Ben je ooit in een groot bos geweest zonder bomen en dieren?
Heb je ooit zwarte regen door de blauwe lucht zien komen? "

Dit zijn de eerste twee verzen van Tolga Dirican's lied genaamd "This Is Our World". (klik op de YouTube-videolink hieronder om een ​​voorbeeld van het nummer te bekijken.) Ze lijken misschien een beetje simplistisch, maar in deze tijden waarin de wereld wordt geplaagd door onzekerheden zoals klimaatverandering en conflicten, kijkt men naar de eenvoudigste verklaring voor inspiratie om perspectief te krijgen, zelfs, misschien, duidelijkheid. Dit nummer doet het voor mij.

Moeder van alle conflicten
Twee reeksen doden: op 6 maart voerden de Israëlische strijdkrachten een inval uit waarbij 126 Palestijnen omkwamen, en op 8 maart blies een Palestijnse man zichzelf op en doodde daarbij 8 Israëlische jongeren. Over wiens dood treurt u? Wie is er barbaars? Hoe zit het met beide?

Duizenden jaren van menselijk bestaan ​​en in het tijdperk van technologische vooruitgang, lijkt niemand een uitweg uit het Israëlisch-Palestijnse conflict te vinden. We hebben zulke complexe wetenschappelijke kwesties bedacht, zoals de relativiteitswet en interacties in de subatomaire wereld, en toch kunnen Israëli's en Palestijnen niet iets zo basaals bedenken als hoe ze goed met elkaar om kunnen gaan. In de schaduw van een nooit eindigend vredesproces slagen de twee partijen er altijd in om terug te keren naar de barbaarse daad van proberen elkaar uit te wissen, alsof het naast elkaar bestaan ​​ongekend is. Israëli's en Palestijnen vermoorden elkaar. Het is jammer, maar er is echt geen andere passende beschrijving van de zeer droevige toestand van de zaken van deze twee buren. Het is alsof beiden lijden aan een buitensporig verlangen om de ander te doden. Het is een conflict dat het worstcasescenario vertegenwoordigt, een manifestatie van het ultieme conflict en het falen van de mensheid. Het is een samensmelting van allerlei soorten geschillen - het gaat over land, over water, over religie, over macht, yadaa, yadaa, yadaa.

Waar staat de wereld?
Onverschilligheid is iets verschrikkelijks. Dus ook al was de Amerikaanse president George W. Bush die de aanval op Israëlische jongeren veroordeelde misschien op interesse gebaseerd, er wordt terecht rekening gehouden met zijn opmerkingen. Volgens berichten heeft president Bush de Israëlische premier Ehud Olmert verteld dat de Verenigde Staten achter Israël staan ​​bij de aanval van een schutter op een joods seminarie in Jeruzalem.

"Ik veroordeel in de sterkst mogelijke bewoordingen de terroristische aanslag in Jeruzalem die gericht was op onschuldige studenten van de Mercaz Harav Yeshiva," zei Bush in een verklaring die werd vrijgegeven in het Witte Huis nadat hij met Olmert aan de telefoon had gesproken. "Deze barbaarse en wrede aanval op onschuldige burgers verdient de veroordeling van elke natie."

Maar net zo belangrijk als de verklaring van Bush is het standpunt van de Verenigde Naties. De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties bestempelde op 6 maart Israëls reactie op recente raketaanvallen vanuit Gaza als een oorlogsmisdaad en "collectieve bestraffing van de burgerbevolking" in een resolutie waarin ook werd opgeroepen om een ​​einde te maken aan dergelijke militaire acties en aan het "afvuren van ruwe olie". raketten door Palestijnse strijders.”

Volgens de VN kreeg de door Pakistan ingediende resolutie 33 stemmen voor en één tegen (Canada), bij 13 onthoudingen. De stemming volgde op een algemeen debat over de mensenrechtensituatie in Palestina en andere bezette Arabische gebieden, dat werd voorafgegaan door verklaringen van Hoge Commissaris voor Mensenrechten Louise Arbor, evenals vertegenwoordigers van Israël, Palestina en Syrië.

"Ik ben diep gealarmeerd over de dood van burgers", zei mevrouw Arbor, terwijl ze haar veroordeling herhaalde van raketaanvallen door Palestijnen, evenals wat ze het onevenredige gebruik van geweld door Israël noemde.

De VN-functionaris drong er bij alle partijen op aan op wet gebaseerde, onafhankelijke, transparante en toegankelijke onderzoeken naar de moord op burgers uit te voeren, de bevindingen openbaar te maken en eventuele daders ter verantwoording te roepen. "Alle mensenrechten zijn gelijk voor alle mensen en geen enkele partij kan beweren dat het bij het verdedigen van zijn eigen bevolking is toegestaan ​​de rechten van anderen te verloochenen", benadrukte mevrouw Arbor. "Integendeel, alle partijen hebben niet alleen verplichtingen ten aanzien van de rechten van hun eigen volk, maar ook voor de rechten van allen."

Onafhankelijk van met wie je de kant kiest of van wiens dood je meer gekrenkt bent, hebben de doden alleen maar geleid tot nog meer vijandigheid tussen Israëli's en Palestijnen. De Israëlische regering na de dood van de acht jongeren moet echter worden geprezen voor haar terughoudendheid en voor het terecht 'diep ademhalen'. Iets wat een Israëlische functionaris heeft gezegd dat ze hebben geleerd van wijlen Ariel Sharon.

Volgens rapporten is Ala Abu Dhaim, de 25-jarige Palestijn die zichzelf opblies en acht Israëlische jongeren vermoordde, mogelijk niet geassocieerd met terreurgroepen. Hoe graag de wereld de Palestijnse zelfmoordterrorist ook aan een terreurorganisatie wil vastpinnen, hij handelde misschien uit pure wanhoop over de huidige stand van zaken tussen de twee landen. De familie van de 25-jarige Palestijnse man, die uit Oost-Jeruzalem kwam, zei dat hij radeloos was over het bloedbad van deze week in de Gazastrook.

Geen rust, geen toerisme
Toerisme kan niet bestaan ​​zonder vrede, zoals onlangs zo levendig werd aangetoond door Kenia. Het toerisme lijdt zowel in Israël als in Palestina. Bethlehem, bijvoorbeeld, is de geboorteplaats van Jezus Christus en toch wordt het zo vaak genegeerd vanwege veiligheidsproblemen en omdat het niet toegankelijk is. Men kan dan niet anders dan verbijsterd voelen hoe talrijke historische, archeologische en verschillende andere toeristische bezienswaardigheden in Israël en Palestina onontgonnen blijven en niet dezelfde behandeling krijgen als elke toeristische attractie in de wereld.

Het maakt niet uit over welke dood je meer klaagt, of zelfs als je geen van beide klaagt, de situatie in het Midden-Oosten is een nietje in het nieuws geworden. Er is wanhoop vanuit elke mogelijke hoek. Vanuit het oogpunt van toerisme kan er nooit business as usual zijn, want onder de Israëlisch-Palestijnse omstandigheden betekent "gebruikelijk" heel wat anders dan hoe de rest van de wereld het zou definiëren. Gewoonlijk betekent voor deze ongelukkige toeristische partners bomaanslagen en doden.

De oorlog die nooit eindigt
Nu de recente sterfgevallen worden betreurd en al snel vervagen als verre herinneringen, komen er nieuwe nieuwe twisten naar voren - Israël wordt nauwkeurig onderzocht vanwege plannen om woningen te bouwen in een nederzetting op de Westelijke Jordaanoever. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon heeft gezegd dat het besluit van Israël in strijd is met "Israëls verplichting op de routekaart" voor vrede in het Midden-Oosten.

Het vechten houdt nooit op, nietwaar?

[youtube: q9CGbd8F0zY]