Resultaten: EU 25 procent van de geleverde doses, Europa 12 procent, Latijns-Amerika 8 procent, Afrika 2 procent (waarvan Marokko bijna 70 procent vertegenwoordigt).

Op al deze planeten is het doel hetzelfde: bereiken kudde-immuniteit zo snel mogelijk, maar 'zo snel mogelijk' kan heel verschillende betekenissen hebben.

Als kudde-immuniteit wordt gedefinieerd als het vaccineren van 70 procent van de bevolking ouder dan 15 jaar, en als vaccinaties in hetzelfde tempo doorgaan, wat uiteraard, vooral op sommige van deze planeten, niet zal gebeuren, omdat het aantal dagelijkse vaccinaties veel is hoger dan het gemiddelde tijdens de eerste maanden van de vaccinatiecampagne, zou dit resultaat worden bereikt, in de Verenigde Staten, in juli van dit jaar, in Europa, eind 2022, in Latijns-Amerika in april 2023, in Afrika (vertrek afgezien van de gegevens voor Marokko) in zeven en een half jaar.

Helaas zijn er geen verschillende planeten. De planeet is één, en de gevolgen van wat er ergens op de planeet gebeurt, zijn wereldwijd van invloed. Achterlijkheid in Afrika is geen Afrikaans probleem. Het is een wereldwijd probleem.

De rijke landen kunnen de inentingsmoeilijkheden in Afrika niet negeren, die niet zullen worden opgelost door donaties die, tenzij er een veel grotere inzet van alle landen is, alleen dienen om doodskisten te kopen, terwijl het virus zich zal blijven verspreiden en muteren, waardoor de valse veiligheid die deze landen mogelijk de illusie hebben te hebben bereikt, in gevaar komt.

In de eerste maanden van de pandemie kon Cuba het zich veroorloven om gezondheidspersoneel naar Italië te sturen om de problemen van Italië op te lossen. Is het ondenkbaar dat rijke landen zoiets zouden doen in Afrika?