WIE: Situatierapport over gele koorts

Eind december 2015 werd een uitbraak van gele koorts vastgesteld in Luanda, Angola. De eerste gevallen werden op 19 januari 2016 bevestigd door het Nationaal Instituut voor Overdraagbare Ziekten (NICD) in Zuid-Afrika en op 20 januari XNUMX door het Institut Pasteur Dakar (IP-D). Januari. Vervolgens is een snelle toename van het aantal gevallen waargenomen.

Noodcommissie betreffende gele koorts

Op advies van het Comité voor noodsituaties (EC), dat op 19 mei 2016 bijeenkwam, besloot de directeur-generaal van de WHO dat uitbraken van gele koorts in de steden in Angola en de DRC ernstige volksgezondheidsgebeurtenissen zijn die geïntensiveerd nationaal optreden en meer internationale steun rechtvaardigen. De gebeurtenissen vormen op dit moment geen Public Health Emergency of International Concern (PHEIC).

Verklaring over de bijeenkomst van het Comité voor noodsituaties betreffende gele koorts

Overzicht:

Angola: 2893 verdachte gevallen

Per 1 juni 2016 heeft Angola 2893 vermoedelijke gevallen van gele koorts gemeld met 325 doden. Van die gevallen zijn er 788 door het laboratorium bevestigd. Ondanks uitgebreide vaccinatiecampagnes in verschillende provincies, blijft de circulatie van het virus bestaan.

De provincies Cunene en Malanje hebben voor het eerst sinds het begin van de uitbraak 5 autochtone gevallen gemeld.

Democratische Republiek Congo: 52 laboratorium bevestigde gevallen

Op 22 maart 2016 bevestigde het ministerie van Volksgezondheid van de DRC gevallen van gele koorts in verband met Angola. De regering verklaarde op 23 april officieel de uitbraak van gele koorts. Op 1 juni heeft de DRC drie waarschijnlijke gevallen en 52 laboratorium bevestigde gevallen gemeld: 44 daarvan zijn geïmporteerd uit Angola, gerapporteerd in de provincies Kongo Central, Kinshasa en Kwango (voorheen Bandundu), twee zijn sylvatische gevallen in de noordelijke provincies, en twee andere autochtone gevallen in Ndjili (Kinshasa) en in Matadi (Kongo Central). De mogelijkheid van een lokaal verworven infectie wordt onderzocht voor ten minste vier niet-geclassificeerde gevallen.

Oeganda: 68 verdachte gevallen

In Oeganda meldde het ministerie van Volksgezondheid op 9 april 2016 gevallen van gele koorts in het Masaka-district. Op 1 juni zijn 68 verdachte gevallen gemeld, waarvan drie waarschijnlijk en zeven door laboratoriumonderzoeken zijn bevestigd in drie districten: Masaka, Rukungiri en Kalangala. Volgens de resultaten van de sequencing zijn die clusters niet epidemiologisch gekoppeld aan Angola.

Het risico van verspreiding

Het virus in Angola en DRC is grotendeels geconcentreerd in de grote steden; er is echter een hoog risico op verspreiding en lokale overdracht naar andere provincies in beide landen. Er is ook een hoog risico op mogelijke verspreiding naar aangrenzende landen, met name die landen die voorheen werden geclassificeerd als laag risico op gele koorts (dwz Namibië, Zambia) en waar de bevolking, reizigers en buitenlandse werknemers niet tegen gele koorts zijn ingeënt.

Drie landen hebben bevestigde gevallen van gele koorts gemeld die uit Angola zijn geïmporteerd: Democratische Republiek Congo (DRC) (44 gevallen), Kenia (twee gevallen) en Volksrepubliek China (11 gevallen). Dit benadrukt het risico van internationale verspreiding via niet-geïmmuniseerde reizigers.

Nog eens drie landen hebben vermoedelijke gevallen van gele koorts gemeld: Republiek Congo (één geval), Sao Tomé en Principe (twee gevallen) en Ethiopië (22 gevallen). Er zijn onderzoeken gaande om de vaccinatiestatus van de gevallen vast te stellen en te bepalen of ze verband houden met Angola.

Risicobeoordeling

De uitbraak in Angola blijft zorgwekkend vanwege:

Aanhoudende lokale overdracht in Luanda ondanks het feit dat ongeveer acht miljoen mensen zijn gevaccineerd.

Lokale overdracht is gemeld in tien dichtbevolkte provincies, waaronder Luanda. Luanda Norte, Cunene en Malenge zijn de provincies die recentelijk melding maakten van lokale gele koortsoverdracht.

De voortdurende uitbreiding van de uitbraak naar nieuwe provincies en nieuwe districten.

Hoog risico op verspreiding naar buurlanden. Aangezien de grenzen poreus zijn met substantiële grensoverschrijdende sociale en economische activiteiten, kan verdere overdracht niet worden uitgesloten. Viraemisch reizende patiënten vormen een risico voor het tot stand brengen van lokale overdracht, vooral in landen waar adequate vectoren en gevoelige menselijke populaties aanwezig zijn.

Risico op vestiging van lokale overdracht in andere provincies waar geen autochtone gevallen worden gemeld.

Hoge index van verdenking van voortdurende overdracht in moeilijk bereikbare gebieden zoals Cabinda.

Ontoereikend surveillancesysteem dat nieuwe brandpunten of gebieden van opkomende gevallen kan identificeren.