(eTN) - De Oost-Afrikaanse samenwerking wordt opnieuw onder de loep genomen over de plannen van de Keniaanse regering om te beginnen met de planning van een internationale luchthaven nabij de Tanzaniaanse grens bij Taveta. Wetgevers in Tanzania en het bedrijfsleven daar hebben erop gewezen dat slechts een paar kilometer over de gemeenschappelijke grens met Kenia de Kilimanjaro International Airport ligt, die voldoet aan alle eisen die de Keniaanse planners hebben gesteld voor hun eigen nieuwe geplande luchtvaartfaciliteit, behalve natuurlijk dat het is over de grens.
Hoewel luchtvaartanalisten hun twijfels hebben geuit of de geplande luchthaven levensvatbaar zou zijn - verwijzend naar Eldoret International Airport als een 'witte olifant'-voorbeeld, geven ze niettemin toe dat Kenia in de verleiding zou kunnen komen om toch door te gaan en het te bouwen, uiteraard onder voorbehoud van het vinden van eerst het geld, aangezien toegang tot JRO van Keniaanse zijde vaak wordt omschreven als "omslachtig, vol bureaucratische rompslomp en vijandig tegenover het Keniaanse bedrijfsleven".
In het ideale geval, gezien de nobele idealen van de Oost-Afrikaanse Gemeenschap (EAC), zouden faciliteiten zoals internationale luchthavens, vooral wanneer ze zo dicht bij de gemeenschappelijke grens liggen, gedeeld moeten worden, maar de grensovergang over de weg naar Tanzania, zoals bij gelegenheden correspondent, is verre van het verwelkomen en omarmen van "broeders en zusters van over de grenzen". Het wekt vaak de indruk dat grensbeambten ze liever buiten willen houden dan ze binnen te laten. Daarom moet de Tanzaniaanse regering hier vertrouwen scheppen en niet alleen mondelinge toenaderingen maken, maar ook de mentaliteit en realiteit ter plaatse veranderen. om bijvoorbeeld bloementelers en agro-bedrijven van de Keniaanse kant van de grens hun producten naar Kilimanjaro International te laten vervoeren voor verzending naar de producentenmarkten in plaats van te kiezen voor de veel langere wegtoegang naar de internationale luchthavens in Nairobi of Mombasa.
Het gebruik van taal als "economische sabotage" en "totale oppositie verklaren" - geïntroduceerd in "resoluties" door een parlementaire commissie onder leiding van voormalig premier Lowassa, is echter geen slimme zet om eeuwenoude gevoelens weer op de voorgrond te plaatsen, in plaats van JRO te promoten als een "win-win" -situatie voor beide landen, met gelijk geven en nemen aan beide kanten. Het concept van een "slim partnerschap" is echter zeer waarschijnlijk vreemd aan het ras van politici die bij de campagne betrokken zijn, van wie er maar weinigen begrijpen "win-win", maar gemakkelijk accepteren "ik neem, u geeft" als stelregel in bilaterale betrekkingen.
Misschien zal een stap terug doen en objectief de voor- en nadelen van een dergelijk project en de voor- en nadelen van het gebruik van JRO schetsen, iets goeds doen, zoals het betrekken van een nieuw team aan boord om te onderhandelen over een overeenkomst van vrije toegang door het Keniaanse bedrijfsleven in met betrekking tot doorvoerregelingen en dan misschien de oprichting van een "vrijhavenzone" die zich uitstrekt van de grens tot de luchthaven, terwijl tegelijkertijd ook luchtvaartmaatschappijen EN passagiers concessies worden verleend die JRO willen gebruiken om toeristen aan land te brengen die bestemd zijn voor grensoverschrijdende bestemmingen in Kenia dat wil zeggen, visumvrije doorgang hebben, totdat het lang besproken en nooit uitgekomen gemeenschappelijke Oost-Afrikaanse toeristenvisum tot stand komt.
Er kan veel worden bereikt door elkaars respectievelijke bezittingen en sterke punten te gebruiken, in plaats van te wentelen in verouderde sentimenten die teruggaan tot de dagen van de commando-economie toen de privésector voor weinig meer telde dan het betalen van belastingen en het verhogen van campagnebijdragen of het geven van banen aan degenen die kwamen '' sterk aanbevolen." Tegenwoordig is de particuliere sector de motor van economische ontwikkeling en het creëren van rijkdom voor de mensen, en zijn eisen, verzoeken en aanbevelingen, zoals in het geval van een mogelijke samenwerking tussen Tanzania en Kenia over de kwestie van een of twee luchthavens binnen een paar mijl, zal een lange weg gaan om regeringsplanners en politici te vertellen welke route ze moeten nemen.
Laat het niet weer een doodlopende weg zijn waar beide kanten afzonderlijk naar beneden lopen, in plaats van hand in hand te lopen langs de weg van wederzijds en gezamenlijk succes.
