Hotelgeschiedenis: moordenaar van de vermoorde hotelarchitect die eerst tijdelijke waanzin pleitte en te winnen

Voordat dit iconische, door Stanford White ontworpen gebouw The Chatwal New York en The Lambs Club Restaurant and Bar werd, was het het epicentrum van het Amerikaanse theater van de 20e eeuw. Het gebouw werd oorspronkelijk in 1905 geopend als thuisbasis van de prestigieuze Lambs Club, Amerika's eerste professionele theaterclub. The Lambs, georganiseerd in 1874 door een groep acteurs en enthousiastelingen, bezette een reeks gehuurde vertrekken voordat ze zich in 44thStreet vestigden. De Amerikaanse club ontleent zijn naam aan een soortgelijke groep in Londen, die bloeide van 1869-1879, in naam van dramacriticus en essayist Charles Lamb.

Christopher Gray schreef in zijn column Streetscapes van 26 december 1999 in de New York Times:

… In New York bezetten de Lambs een reeks gehuurde vertrekken, en in 1888 begonnen ze met wat zij hun ‘gambols’ noemden, speciale optredens van leden waarvoor buitenstaanders waren uitgenodigd. Eind jaren negentig van de negentiende eeuw werden onder acteur DeWolf Hopper, de ‘Herder’ – of president – ​​van de club, de Gambols gebruikt als fondsenwerving voor een nieuw gebouw. In 1890 ging de gok een week lang door acht steden, waarbij $ 1898 werd opgehaald.

In 1903 kochten de Lambs een terrein op 128 en 130 West 44th Street, in de buurt van het opkomende theaterdistrict, en behielden Stanford White, een clublid, om een ​​clubhuis te ontwerpen. De architect ontwikkelde een rijk neo-Georgisch ontwerp in baksteen, marmer en terracotta.

… In 1914 schreef The New York Times: “Terwijl veel van de clubhuizen van de Big Town op een regenachtige zaterdagmiddag constant de waardigheid en geest van Greenwood Cemetery tentoonspreiden, is de Lambs zo vol pit en gember als een outlaw-bronco, een stelletje van vers aangestoken vuurwerk.”

… Een jaar later kon de Saturday Evening Post wijzen op zulke hoogtepunten in de geschiedenis van de club als George M. Cohans eerste uitvoering van “Over There” at a gambol, en een vroege versie van “Brigadoon” gespeeld door de componist Frederick Loewe op een piano in de grill.

Stanford White, partner bij het vooraanstaande architectenbureau McKim, Mead & White, was de oorspronkelijke architect van het clubhuis van The Lambs. Zijn ontwerpprincipes belichaamden de ‘Amerikaanse Renaissance’, zoals blijkt uit zijn werk aan formidabele bouwwerken als de Washington Square Arch, Madison Square Garden, de Metropolitan Club en de Boston Public Library. Voor The Lambs Club ontwierp hij een zes verdiepingen tellend, neo-Georgisch bakstenen gebouw met een gevel versierd met ramskoppen. Op de eerste verdieping bevonden zich een grillkamer en een biljartkamer, op de tweede verdieping een feestzaal en op de derde verdieping een theater. De bovenste verdiepingen boden ruimte voor kantoren en slaapvertrekken, die vaak werden gebruikt door leden die vanuit Hollywood naar The Great White Way reisden. De omvang van de club werd in 1915 verdubbeld toen aan de westkant van het gebouw een aanbouw werd gebouwd, ontworpen door architect George Freeman. In 1974 werd het gebouw door de New York City Landmarks and Preservation Commission aangewezen als monument.

Sinds de oprichting van de club zijn er meer dan 6,000 lammeren geweest, met een elite-selectie die leest als een Who's Who van Amerikaans theater en film: Maurice, Lionel en John Barrymore, Irving Berlin, Cecil B. DeMille, David Belasco, Charlie Chaplin, George M. Cohan, Douglas Fairbanks, John Wayne, Richard Rodgers, Oscar Hammerstein II, Spencer Tracy en Fred Astaire, die beroemd werd geciteerd door te zeggen: "Toen ik tot Lam werd gemaakt, voelde ik dat ik tot ridder was geslagen."

Architect Stanford White was een extraverte persoon met een voorliefde voor jonge, mooie vrouwen, en hij was berucht omdat hij vaak schandalige feesten organiseerde met schaars geklede meisjes en Franse champagne. Zijn appartement op de tweede verdieping van Madison Square Garden was berucht om de rode schommel die aan het plafond hing en die vaak bewoond werd door een van zijn meisjes. Een van die bewoners was Evelyn Nesbit, een zeventienjarige roodharige schoonheid uit een klein stadje in Pennsylvania. White had een geheime liefdesaffaire met Nesbit, die net zo discreet eindigde als het begon toen zijn dwalende blik naar de nieuwere en jongere dames van Manhattan ging.

Evelyn had een korte liefdesaffaire met John Barrymore voordat ze trouwde met een gewelddadige en overbevoorrechte miljonair genaamd Harry Kendall Thaw. Nadat hij de onstuimige geschiedenis van Nesbit met White had vernomen, zocht Thaw de architect op en schoot hem dodelijk neer tijdens een show in Madison Square Garden. Thaw werd schuldig bevonden aan de moord op Stanford White wegens krankzinnigheid, een mijlpaal in de Amerikaanse jurisprudentie, omdat het de eerste keer was dat een advocaat een beroep deed op tijdelijke waanzin en won.

Het Chatwal New York Hotel is slechts een onderdeel van een lange erfenis van gracieuze gastvrijheid aangeboden door het moederbedrijf Hampshire Hotels and Resorts en zijn voorzitter, Sant Singh Chatwal. Geboren uit het idee om ‘voor elke smaak, stijl en budget iets aan te bieden’, vond Hampshire Hotels zijn wortels in Manhattan, daterend uit 1986. Het aanbieden van een scala aan franchiseproducten van meerdere merken, waaronder Hilton, Choice, Best Western en Marriott, naast zijn eigen merken van eigen bodem die in 1999 werden opgericht door Sant's zoon Vikram. Hampshire Hotels bezit en exploiteert nu hotels in zijn eigen lifestyle-merken zoals Time Hotels, Dream Hotels en Night Hotels.

Onder leiding van architect/ontwerper Thierry Despont is het Lambs Club-gebouw uit 1905 gerestaureerd en opnieuw ontworpen als een uniek en luxueus hotel. Despont, de zoon van een architect, werd geboren in Frankrijk en studeerde aan de befaamde Beaux-Arts in Parijs, voordat hij naar de VS verhuisde om een ​​master in stadsplanning te behalen aan Harvard. In 1976 trad hij toe tot het beroemde ontwerpbureau van Lord Llewelyn-Davies, waar hij eerst werkte in de vestiging in Teheran en daarna overstapte naar het kantoor in New York. Despont ontmoette een handvol spraakmakende figuren die klanten zouden worden, waaronder John en Susan Gutfreund, Jayne Wrightsmen, Oscar en Annette de la Renta. Vandaag de dag blijft zijn firma, Thierry W. Despont, Ltd., projecten uitvoeren voor zijn welgestelde klanten over de hele wereld.

Despont is vooral populair bij de mode-mogul-set. Hij heeft woningen ontworpen voor Ralph Lauren, Limited CEO Les Wexner, Calvin Klein, Hubert de Givenchy en Millard Drexler, de voormalige CEO van the Gap. Hij ontwierp het interieur van het uitgestrekte landgoed van Bill Gates in de staat Washington, dat "Xanadu 2.0" wordt genoemd. Despont heeft ook werk gedaan op het commerciële front. Hij werkte aan de renovatie van het legendarische London Hotel Claridge.

De kamers van Chatwal hebben op maat ontworpen voorzieningen, terwijl het art-decoontwerp uit de jaren dertig is nagebootst dat een sterk gevoel van plaats en tijdperk oproept. Ze ademen de clubachtige, elegante en comfortabel chique sfeer van dit herkenningspunt in New York. Van de 1930 kamers zijn er 83 grotere suites, waarbij geen oog voor detail is gespaard. De afwerkingen in de kamers zijn onder meer fijne met suède beklede muren en met leer beklede dubbele kasten, de retro speelkaarten van Chatwal en een speciaal vervaardigde backgammon-set. De aandacht voor moderne kleine details maakt het verschil: gratis internettoegang, een kluis ter grootte van een laptop, een 40-inch HD flatscreen IP-televisie met Blueray DVD en meertalige opties, een filmbibliotheek en een stereosysteem op de kamer met een iPod-docks bieden allemaal een comfortabel bekabelde ervaring.

De Chatwal gaf Shifman Mattress de opdracht om een ​​met de hand gemaakte matras te ontwerpen, aangevuld met een uitgebreide selectie beddengoed van Frette en een kussenmenu. Jezelf wikkelen in een van de pluche Kashwere-badjassen van The Chatwal na een duik in de regendouche of jacuzzi (compleet met Asprey-voorzieningen, exclusief voor The Chatwal New York) is een perfecte afsluiting van een dag in New York City. De badkamers zijn ook voorzien van marmeren vloeren, spiegelwanden en een 19-inch geïntegreerde spiegeltelevisie. De turndownservice van het hotel omvat een gratis schoenpoetsservice, mineraalwater en de krant van de gast die elke ochtend aan de deur wordt bezorgd.

Celebrity Chef Geoffrey Zakarian exploiteert het restaurant Lambs Club met 90 zitplaatsen in The Chatwal New York. Het menu biedt gasten een vernieuwde kijk op de klassieke bar en grill met een uitnodigende, warme ambiance en richt zich op traditionele Amerikaanse gerechten en seizoensgebonden ingrediënten.

De Red Door Spa in de Chatwal New York omvat drie privébehandelkamers met persoonlijke stoomdouches en kleedruimtes, naast een manicure- en pedicurestation. Een baantjesbad, twee dompelbaden en een volledig uitgerust fitnesscentrum biedt faciliteiten met eigen audiovisuele componenten en persoonlijke trainers.

In april 2011 tekende het Chatwal New York Hotel een licentieovereenkomst met de Starwood Luxury Collection, een divers ensemble van meer dan 75 van 's werelds beste hotels en resorts in meer dan 30 landen.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het boek "Built To Last: 100+ Year-Old Hotels East of the Mississippi", AuthorHouse 2013. De auteur, Stanley Turkel, is een erkende autoriteit en adviseur in de hotelsector. Hij exploiteert zijn hotel-, hospitality- en adviespraktijk en is gespecialiseerd in vermogensbeheer, operationele audits en de effectiviteit van hotelfranchisingovereenkomsten en juridische ondersteuningsopdrachten. Klanten zijn hoteleigenaren, investeerders en kredietinstellingen. Zijn nieuwste boek is "Hotel Mavens: Lucius M. Boomer, George C. Boldt en Oscar van het Waldorf."