Herstelbetalingen voor contractarbeid na de slavernij: zaak gemaakt

Het artikel werd persoonlijk gepresenteerd op de internationale conferentie over slavernij, contractarbeid en hun impact op de huidige samenlevingen.

De conferentie werd georganiseerd door de afdeling Geschiedenis van de Faculteit der Geesteswetenschappen, in samenwerking met de Faculteit voor Graduate Studies en Onderzoek (FGSR), de Faculteit Sociale Wetenschappen, het Social Science Research Institute (IMWO) van de Anton de Kom Universiteit van Suriname , en het directoraat Cultuur. (Ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur).

Mahabir presenteerde een overtuigend argument voor herstelbetalingen voor Indiase contractarbeid. De aankomst van de familie van Sir John Gladstone in Guyana twee weken geleden, die een belangrijk moment in de geschiedenis markeerde, vond plaats na zijn presentatie. De familie bood haar oprechte excuses aan voor de directe betrokkenheid van hun voorouders bij zowel de slavernij als het contractarbeid in het Caribische land. John Gladstone was de vader van de viervoudig Britse premier William Gladstone.

In het jaar 1838 speelde John Gladstone een cruciale rol bij de introductie van een personeelsbestand van Indiase contractarbeiders in Guyana, dat bedoeld was om de voorheen tot slaaf gemaakte Afrikanen te vervangen.

Hij bezat verschillende suikerrietplantages in het toenmalige Brits Guyana – Demerara zoals het werd genoemd – waarop slaven en later contractarbeiders werkten, waarvan de grootste de landgoederen Vreedenhoop en Belmont waren. Uit historische gegevens blijkt dat John Gladstone ook in verband werd gebracht met de eigendom van twee schepen die verantwoordelijk waren voor het transport van uitgebuite arbeiders uit India. Deze arbeiders waren betrokken bij contractarbeid als gevolg van de afschaffing van de slavernij in 1834.

In een poging tot herstelrecht kondigde de familie Gladstone hun voornemen aan om £100,000 bij te dragen aan het International Institute for Migration and Diaspora Studies van de Universiteit van Guyana, dat tijdens die historische gebeurtenis werd ingehuldigd. De familie beloofde ook om financiering toe te wijzen aan verschillende niet nader genoemde projecten in Guyana en het Centre for the Study of the Legacies of British Slavery van de Universiteit van Londen, beide voor een periode van vijf jaar.

De hoop is dat een behoorlijk bedrag van dit geld naar de studie van contractarbeid zal gaan, wat ook ten goede zou komen aan Indiase docenten en studenten aan de universiteit, en projecten in Indiase gemeenschappen in Guyana zou financieren.

Het volgende is de samenvatting van Mahabir: "In 1838 zette de eerste scheepslading Indiase contractarbeiders die naar het Caribisch gebied werd gebracht voet aan wal in Brits Guyana.

In de loop van de volgende 80+ jaar zouden er ruim een ​​half miljoen meer komen, verdeeld over verschillende koloniën in de regio om op de koloniale suikerplantages te werken. Het post-slavernijcontract werd door historicus Hugh Tinker beschreven als een ‘nieuw systeem van slavernij’, een bedrieglijk systeem vol misbruik en uitbuiting.

Te midden van de oproepen tot herstelbetalingen die de afgelopen jaren zijn gedaan door de afstammelingen van tot slaaf gemaakte Afrikanen en inheemse volkeren, beginnen ook de afstammelingen van contractarbeiders Indiërs hun stem te laten horen en erkennen.

Het argument ten gunste van herstelbetalingen aan contractarbeiders, met name aan Aziatische Indiërs die de overgrote meerderheid van de contractarbeiders na de slavernij vormden, is echter minder eenvoudig dan voor de slachtoffers van slavernij en inheemse genocide.

“In een recente openbare Zoom-bijeenkomst van 22 mei 2022, over het onderwerp 'Moeten Indiërs in de diaspora herstelbetalingen eisen voor contractarbeid?

Dr. Hilary Brown, Programmamanager Cultuur en Gemeenschapsontwikkeling bij het CARICOM-secretariaat, stelde de vraag: “Er zijn gevestigde definities van wat een misdaad tegen de menselijkheid inhoudt. En dat omvat dus slavernij, genocide, ontmenselijking….

Kunnen we contractarbeid ook classificeren als een misdaad tegen de menselijkheid, en waar past dit in de dialoog dan? Dit artikel zal kijken naar de impact die contractarbeid had in het Caribisch gebied, en de rechtvaardigingen ondervragen voor de nakomelingen van contractarbeiders om herstelbetalingen te ontvangen.’