Dubai zakt naar beneden

DUBAI, Verenigde Arabische Emiraten — Sofia, een 34-jarige Française, verhuisde een jaar geleden naar hier om een ​​baan in de reclame te nemen, zo zeker van de snelgroeiende economie van Dubai dat ze een appartement kocht voor bijna US $ 300,000 met een 15-jarige hypotheek.

Nu is ze, net als veel van de buitenlandse arbeiders die hier 90 procent van de bevolking uitmaken, ontslagen en wordt ze geconfronteerd met het vooruitzicht gedwongen te worden deze stad aan de Perzische Golf te verlaten – of erger.

"Ik ben echt bang voor wat er zou kunnen gebeuren, omdat ik hier onroerend goed heb gekocht", zei Sofia, die vroeg haar achternaam te onthouden omdat ze nog steeds op zoek is naar een nieuwe baan. "Als ik het niet kan betalen, kreeg ik te horen dat ik in de gevangenis van schuldenaars terecht kon komen."

Nu de economie van Dubai in een vrije val verkeert, hebben kranten gemeld dat meer dan 3,000 auto's achtergelaten op de parkeerplaats van de luchthaven van Dubai, achtergelaten door vluchtende, met schulden geteisterde buitenlanders (die in feite gevangen zouden kunnen worden gezet als ze hun rekeningen niet zouden betalen). Er wordt gezegd dat sommige creditcards maximaal zijn en verontschuldigingen op de voorruit zijn geplakt.

Volgens de regering ligt het werkelijke aantal veel lager. Maar de verhalen bevatten in ieder geval een kern van waarheid: werklozen verliezen hier hun werkvisum en moeten dan binnen een maand het land uit. Dat vermindert op zijn beurt de uitgaven, creëert leegstand en verlaagt de vastgoedprijzen in een neerwaartse spiraal waardoor delen van Dubai - ooit geprezen als de economische supermacht van het Midden-Oosten - eruitziet als een spookstad.

Niemand weet hoe erg het is geworden, hoewel het duidelijk is dat er tienduizenden zijn vertrokken, de vastgoedprijzen zijn gecrasht en tal van grote bouwprojecten in Dubai zijn opgeschort of geannuleerd. Maar aangezien de overheid niet bereid is om gegevens te verstrekken, zullen geruchten ongetwijfeld opbloeien, het vertrouwen schaden en de economie verder ondermijnen.

In plaats van naar meer transparantie te gaan, lijken de emiraten de andere kant op te gaan. Een nieuw ontwerp van een mediawet zou het een misdaad maken om de reputatie of economie van het land te schaden, bestraft met boetes tot 1 miljoen dirhams (ongeveer 272,000 dollar). Sommigen zeggen dat het nu al een huiveringwekkend effect heeft op de berichtgeving over de crisis.

Vorige maand meldden lokale kranten dat Dubai elke dag 1,500 werkvisa opzegde, daarbij verwijzend naar niet nader genoemde overheidsfunctionarissen. Gevraagd naar het aantal, zei Humaid bin Dimas, een woordvoerder van het ministerie van Arbeid van Dubai, dat hij het niet zou bevestigen of ontkennen en weigerde verder commentaar te geven. Sommigen zeggen dat het werkelijke cijfer veel hoger ligt.

"Momenteel is er een bereidheid om het ergste te geloven", zegt Simon Williams, hoofdeconoom van de HSBC-bank in Dubai. "En de limieten op gegevens maken het moeilijk om de geruchten te weerleggen."

Sommige dingen zijn duidelijk: de onroerendgoedprijzen, die tijdens de zesjarige hoogconjunctuur in Dubai dramatisch stegen, zijn in sommige delen van de stad de afgelopen twee of drie maanden met 30 procent of meer gedaald. Vorige week kondigde Moody's Investor's Service aan dat het zijn rating voor zes van Dubai's meest prominente staatsbedrijven zou verlagen, daarbij verwijzend naar een verslechtering van de economische vooruitzichten. Er staan ​​zoveel gebruikte luxe auto's te koop dat ze soms voor 40 procent minder worden verkocht dan de vraagprijs van twee maanden geleden, zeggen autodealers. De wegen van Dubai, in deze tijd van het jaar meestal druk met verkeer, zijn nu grotendeels vrij.

Sommige analisten zeggen dat de crisis waarschijnlijk langdurige gevolgen zal hebben voor de zevenkoppige emiratenfederatie, waar Dubai lange tijd de rebelse jongere broer van het olierijke en conservatievere Abu Dhabi is geweest. Ambtenaren van Dubai hebben hun trots ingeslikt en duidelijk gemaakt dat ze open zouden staan ​​voor een reddingsoperatie, maar tot nu toe heeft Abu Dhabi alleen hulp geboden aan zijn eigen banken.

"Waarom laat Abu Dhabi toe dat zijn buurland zijn internationale reputatie verwoest, terwijl het de banken van Dubai kan redden en het vertrouwen kan herstellen?" zei Christopher M. Davidson, die de huidige crisis voorspelde in "Dubai: The Vulnerability of Success", een boek dat vorig jaar werd gepubliceerd. "Misschien is het plan om de VAE te centraliseren", peinsde hij, onder controle van Abu Dhabi, in een beweging die de onafhankelijkheid van Dubai drastisch zou inperken en misschien de kenmerkende freewheel-stijl zou veranderen.

Voor veel buitenlanders leek Dubai aanvankelijk een toevluchtsoord, relatief geïsoleerd van de paniek die afgelopen herfst de rest van de wereld trof. De Perzische Golf wordt opgevangen door enorme olie- en gasrijkdom, en sommigen die hun baan in New York en Londen verloren, begonnen hier te solliciteren.

Maar Dubai heeft, in tegenstelling tot Abu Dhabi of het nabijgelegen Qatar en Saoedi-Arabië, geen eigen olie en had zijn reputatie opgebouwd op het gebied van onroerend goed, financiën en toerisme. Nu praten veel expats hier over Dubai alsof het altijd al een oplichterij was. Griezelige geruchten verspreidden zich snel: de Palm Jumeira, een kunstmatig eiland dat een van de kenmerkende ontwikkelingen van deze stad is, zou aan het zinken zijn, en als je de kranen opendraait in de hotels die erop zijn gebouwd, komen er alleen kakkerlakken uit.

“Gaat het beter? Dat vertellen ze je, maar ik weet niet meer wat ik moet geloven', zegt Sofia, die nog steeds hoopt een baan te vinden voordat haar tijd om is. "Mensen raken echt snel in paniek."

Hamza Thiab, een 27-jarige Irakees die in 2005 vanuit Bagdad naar hier verhuisde, verloor zes weken geleden zijn baan bij een ingenieursbureau. Hij heeft tot eind februari om een ​​baan te vinden, anders moet hij vertrekken. "Ik ben al drie maanden op zoek naar een nieuwe baan en ik heb maar twee sollicitatiegesprekken gehad", zei hij. “Vroeger sloeg je hier de kranten open en zag je tientallen banen. Het minimum voor een civiel ingenieur met vier jaar ervaring was 15,000 dirham per maand. Nu is het maximum dat u krijgt 8,000', oftewel ongeveer 2,000 dollar.

Meneer Thiab zat in een Costa Coffee Shop in het winkelcentrum Ibn Battuta, waar de meeste klanten alleenstaande mannen leken te zijn die 's middags droevig koffie dronken. Als hij er niet in slaagt een baan te vinden, zal hij naar Jordanië moeten gaan, waar hij familieleden heeft – Irak is nog steeds te gevaarlijk, zegt hij – hoewel de situatie daar niet beter is. Daarvoor moet hij geld van zijn vader lenen om de meer dan 12,000 dollar die hij nog moet betalen aan een banklening voor zijn Honda Civic af te betalen. Iraakse vrienden kochten mooiere auto's en hebben nu, zonder baan, moeite om ze te verkopen.

"Vroeger leefden zovelen van ons hier een goed leven", zei dhr. Thiab. “Nu kunnen we onze leningen niet betalen. We zijn allemaal gewoon aan het slapen, roken, koffie drinken en hoofdpijn hebben vanwege de situatie.”

Een medewerker van de New York Times in Dubai heeft verslag uitgebracht.