Verdrinkende dorpen bedreigen de geschiedenis van Ghana en de toeristenhandel

Agbakla Amartey sjokt door het zand bij het dorp Totope, Ghana, en wijst naar de verzonken betonnen muren van een huis.

'Dit was vroeger mijn kamer', zegt Amartey boven het neerstorten van golven uit de Atlantische Oceaan die tegen de kustlijn beuken. "Ja, dit zou het dak zijn geweest."

Agbakla Amartey sjokt door het zand bij het dorp Totope, Ghana, en wijst naar de verzonken betonnen muren van een huis.

'Dit was vroeger mijn kamer', zegt Amartey boven het neerstorten van golven uit de Atlantische Oceaan die tegen de kustlijn beuken. "Ja, dit zou het dak zijn geweest."

Totope, op een stuk land dat uitsteekt voor het Ada-schiereiland ten oosten van Accra, de hoofdstad van Ghana, is een van de 22 kustnederzettingen die volgens de lokale overheid de komende jaren door de oceaan kunnen worden opgeslokt. De stijgende vloed vormt ook een bedreiging voor voormalige slavenforten die Amerikaanse toeristen lokken op zoek naar hun erfgoed.

Langs de Golf van Guinee in Noordwest-Afrika geven bewoners de klimaatverandering de schuld van de versnelde vernietiging van huizen en stranden. Wetgevers en wetenschappers zeggen dat een netwerk van zeeweringen nodig is om de vernietiging te stoppen en de opkomende toeristenindustrie van Ghana te redden.

"Zelfs dit jaar, Totope, weten we niet zeker of we er zullen zijn", zegt Israel Baako, CEO van het Ada-district.

Volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change van de Verenigde Naties is in de 17e eeuw de gemiddelde zeespiegel wereldwijd 6.7 centimeter gestegen. De wateren kunnen tegen 20 nog eens 18 tot 60 centimeter vooruitgaan, schat de groep.

De laaggelegen kust van Ghana maakt het bijzonder kwetsbaar, zegt Rudolph Kuuzegh, de milieudirecteur van de regering, die schat dat de oceaan 1 tot 3 meter land per jaar opeist.

Verdwijnend dorp

Veel van de 32 koloniale forten langs de 335 kilometer lange kustlijn van Ghana worden beschadigd, zegt AK Armah, professor oceanografie aan de Universiteit van Ghana.

"We lopen het risico er een paar te verliezen", zegt hij. "Degenen die zijn gebouwd in gebieden met snelle erosie."

In de 15e eeuw kwamen Portugezen aan op wat bekend werd als de Goudkust, op zoek naar edele metalen, peper, ivoor en slaven. Ze maakten plaats voor Nederlandse en Britse kooplieden, die de slavenhandel opbouwden langs de westkust van Afrika, die volgens de VN uiteindelijk meer dan 12 miljoen mensen in slavernij bracht.

Ghana brengt zijn geschiedenis op de markt als het vertrekpunt voor veel van die slaven om toeristen aan te trekken. Vorig jaar kwamen 497,000 bezoekers naar Ghana, veel Afro-Amerikanen maakten een pelgrimstocht naar de voormalige slavenkolonie.

De regering zegt dat het toerisme vorig jaar $ 981 miljoen opbracht, of ongeveer 6.5 procent van het bruto binnenlands product in een land met een gemiddeld jaarinkomen van $ 520 per hoofd van de bevolking.

Slavenfort

Voor velen komt het hoogtepunt van hun reis bij Elmina. St. George's Castle, het 15e-eeuwse fort in het vissersdorpje zo'n 90 mijl ten westen van Accra, is het oudste Europese koloniale gebouw in Afrika bezuiden de Sahara.

Het Portugese garnizoen was een gevangenis voor duizenden Afrikanen, de laatste plaats die ze zagen voordat ze als slaven naar Amerika werden verscheept.

Elke dag wordt het witgekalkte gebouw, dat op de werelderfgoedlijst van de VN staat, bezocht door groepen toeristen die foto's maken van de kerkers en de "deur zonder terugkeer" waar manacled slaven op schepen werden geduwd. Buiten klotsen Atlantische golven tegen de muren.

"Als je het toerisme wilt vergroten, moet je de kustlijn behouden", zegt Kuuzegh.

Een model voor het redden van de geschiedenis van het land is te vinden in Keta, vlakbij de grens met Togo.

De vernietiging van honderden huizen in Keta bracht de regering ertoe om 84 miljoen dollar uit te geven om de getijden af ​​te weren, zei Edward Kofi Ahiabor, chief executive van het district.

Granieten golfbrekers

Zeven granieten golfbrekers die in zee uitsteken, hebben geholpen land terug te winnen waarnaar 300 ontheemde gezinnen zijn verhuisd. Het in 2004 voltooide project omvat ook twee granieten muren die fort Prinzenstein, een 18e-eeuwse handelspost, beschermen.

Akorli James-Ocloo, een gids bij het fort, was een van degenen die landinwaarts moesten trekken om te overleven.

'Vroeger was mijn ouderlijk huis daar,' zei hij, terwijl hij een afbrokkelende fortmuur opklom om te wijzen op een groep visserskano's die honderden meters uit de kust in de golven dobberen. "De zee heeft ons huis verwoest, dus zijn we naar de stad verhuisd."

Ondertussen heeft de VN een project van 300,000 euro ($ 469,000) gefinancierd voor de wederopbouw van Accra's Ussher Fort, dat een museum over de slavenhandel herbergt.

De regering plant een nieuwe muur om Totope te behouden.

De 40 miljoen euro tellende lijn van betonnen golfbrekers zal getijden en zand aan de monding van de Volta-rivier afleiden en de huizen van 50,000 mensen langs 14 kilometer kust redden, zegt Abubakar Saddique Boniface, minister van watervoorraden.

Tijdelijke oplossing

Zelfs de nieuwste landbesparingsprojecten zijn slechts een tijdelijke oplossing als de wereld het probleem van de opwarming van de aarde niet aanpakt, zegt Kuuzegh.

"De zeewering zal op de lange termijn de tand des tijds niet doorstaan", zegt hij.

Bij Totope keert Amartey, een statisticus bij het Ministerie van Voedsel en Landbouw, zich af van de ruïnes van zijn ouderlijk huis en kijkt uit naar de turkooizen oceaan, waar een man aan het baden is, en overweegt de taak die voor hem ligt.

"Dit waren huizen van mensen die mijlenver van de zee lagen", zegt hij. "Het zal heel moeilijk worden, maar de situatie vereist het."

bloomberg.com

<

Over de auteur

Linda Hohnholz

Hoofdredacteur voor eTurboNews gevestigd in het eTN-hoofdkwartier.

Delen naar...