OGEN WIJD OPEN
2011 was een jaar van dramatische veranderingen en uitdagingen. Economische crisis, regionale revolutie en hervorming, natuurrampen, vroegtijdige verliezen van iconen en instellingen - veel momenten zijn gewoon voorbij fictie, voorbij voorspelling, boven verwachting en zelfs onbegrijpelijk.
Voor de wereldwijde reis- en toerismesector heeft het jaar opnieuw aangetoond dat niet alleen de sector opmerkelijk veerkrachtig is, maar ook reizigers. Dankbaar. Grote gebeurtenissen blijken keer op keer grote nieuwsgierigheid te wekken en het verlangen om het zelf te zien. Waar een crisis heeft plaatsgevonden, zijn reizigers over de hele wereld zich terdege bewust geworden van de impact die hun aanwezigheid kan hebben op het herstel van de bestemming. Herstel van de economie, absoluut. Maar ook, heel belangrijk, herstel van de geest van het sociale weefsel. Een toonaangevend voorbeeld: het Tahrirplein in Caïro, het hart van de snelle en vreedzame opstand van de Arabische Lente in Egypte, staat nu hoog als een toonaangevende toeristische attractie. De wereld wil zien en voelen waar het is gebeurd.
Nu zeven miljard mensen de wereld bezetten en de reissector in 2012 de mijlpaal van een miljard internationale aankomsten zal bereiken, wordt de aantrekkingskracht van reizen alleen maar groter. Voor sommige reizigers is de zoektocht naar een vakantie die hen in staat stelt om door een roze bril naar de wereld te kijken: idyllische eilandvakanties, ongerepte natuurlijke omgevingen, schilderachtige culturele gemeenschappen in harmonie met hun plaats en hun plaats in het universum. Voor anderen is de zoektocht van reizen naar een plek die nieuwe ontdekkingspaden opent en kansen biedt voor zaken of vrije tijd. Er zijn ook mensen die op zoek zijn naar plaatsen waar ze de wereld in zijn rauwe geopolitieke staat kunnen zien, waarbij ze problemen en ideologieën rechtstreeks in de ogen kijken. En er zijn mensen die willen zien hoe ze een verschil kunnen maken door daar te zijn en plaatsen te helpen bouwen aan een sterkere toekomst. Reiswensen zijn even talrijk als het aantal reizigers. Geen enkele bestemming hoeft te denken dat ze worden weggelaten.
Voor de bestemmingen zelf kan een crisis echter een natuurlijke reactie van shock, schaamte en wegkijken veroorzaken, omdat de angst voor het verlies van de interesse van de reiziger en het verlies van bestemmingskansen het overneemt. Crisis lijkt op het eerste gezicht een vloek.
Het Chinese spreekwoord van het woord 'crisis' dat ook 'kans' betekent, een uitdrukking die een veelgebruikte subtekst van commentaar werd toen de wereldwijde economische crisis in de tweede helft van 2008 begon, is een gemeenplaats die niet over het hoofd kan worden gezien.
Hoe gemakkelijk het voor bestemmingen ook is om de ogen te sluiten voor wat er is gebeurd in een tijd van crisis, of het nu politiek, economisch, natuurlijk of anderszins is, de echte kans straalt door wanneer de crisis met wijd open ogen wordt bekeken.
EEN ONWAARDEVOLLE R XNTGENSTRAAL
Wanneer zich een crisis voordoet, hebben leiders van de toeristenindustrie, zowel binnen de publieke als de private sector, een directe röntgenfoto van de bestemming en al zijn werkingen voor zich geworpen. Aanknopingspunten, afstemming en conflict worden direct zichtbaar. Zoals een menselijk lichaam door een röntgenfoto wordt genomen, verschijnen onmiddellijk de zwakkere delen van het lichaam - botten die bedoeld zijn om kracht te geven die verzwakt zijn, slagaders die bedoeld zijn om het lichaam te voeden die geblokkeerd zijn, vreemde elementen die het lichaam zijn binnengekomen en zijn letsel veroorzaken.
In het geval van de toeristenindustrie geeft deze röntgenfoto een duidelijk beeld van niet alleen waar de gezondheid moet worden hersteld in de werking van de bestemming, maar ook hoe het toekomstige welzijn van de bestemming aanzienlijk kan worden verbeterd.
Ter illustratie: de MENA-regio - een verzameling landen die sterk afhankelijk zijn van toerisme voor sociale en economische vooruitgang - lijdt momenteel aan dramatische geopolitieke veranderingen, wat resulteert in een ongeëvenaarde daling van de activiteit van de toeristische sector.
De golf van revolutie en hervorming van de Arabische Lente in het Midden-Oosten en Noord-Afrika (MENA) heeft de wereld een proces van ongelooflijk en onschatbaar onderwijs gegeven in een deel van de wereld dat vaak over het hoofd wordt gezien en onderbelicht. Op het meest basale niveau heeft de opstand van de MENA-regio de wereld regionale geografie geleerd. Het Midden-Oosten wordt niet langer gezien als een massa Arabische staten gebouwd op olie en geleid door traditioneel geklede patriarchen. Toen de Arabische Lente zich begon te ontvouwen, werden in de hele regio zaadjes van kennis geplant. Naarmate de tijd verstreek en de gebeurtenissen zich ontvouwden, groeiden deze zaden in kennis, begrip, empathie en waardering.
Vandaag, in vergelijking met slechts een jaar geleden, is de MENA-regio geëvolueerd van gezien worden als een geo-block, naar begrepen worden met duidelijke verschillen als naties, leiders, culturen, bestemmingen en bevochten toekomsten.
Terwijl sommige landen blijven vechten voor vrijheid, hebben andere met succes hun periodes van verandering doorstaan en hun eerste stappen gezet op een nieuwe weg voor de toekomst. Er zijn verkiezingen aan de gang. Toch blijft het herstel van hun toeristische sectoren zwak - traag, wankel en instabiel. De hoop blijft echter sterk. De reden hiervoor is dat voor landen als Tunesië, Marokko, Egypte en Jordanië de sector duidelijk wordt gezien als een cruciaal onderdeel van de economie, en nu als zijn vermogen om weer op de been te komen. Zoals Amr Badr, sinds 1999 algemeen directeur van Abercrombie & Kent (A&K) in Egypte en het Midden-Oosten verklaarde, "gelooft het Egyptische volk dat toerisme een reddingsvest is dat essentieel is voor ons economisch herstel."
Gebeurtenissen van de Arabische Lente stuwen naties die opstanden meemaken in een neerwaartse spiraal als het gaat om het aantal toeristen. Het is begrijpelijk dat toeristen het vertrouwen verloren in hun vermogen om open, veilig en vreedzaam te reizen via hun MENA-reisbestemmingen naar keuze. Voor de reisindustrie werden meteen de zwakkere schakels van de toeristische sector blootgelegd.
Naarmate het aantal aankomsten verdampte, werden duidelijk zichtbaar gebieden waar de bestemming, als geheel, en ook onderling afhankelijke delen, sterker moeten worden om de kritieke waarde en impact van de toeristische sector opnieuw op te bouwen.
Zoals het geval is met alle bestemmingen over de hele wereld die te maken hebben met een crisis, of het nu politiek, natuurlijk, economisch of anderszins is, wordt de centrale en essentiële 'engineering' van de bestemming blootgelegd. Kerncompetenties werden getest, capaciteiten blootgelegd. Net als paradigma's en de noodzaak van paradigmaverschuivingen. Een van de belangrijkste: dat toerisme op zichzelf staat.
Amr Badr van A&K vervolgt: “Tot nu toe was het ongebruikelijk voor de (toeristische) industrie om de politieke en sociale omgeving om ons heen te verbinden met ons bedrijf. Mensen in het toerisme dachten meestal niet aan geopolitieke kwesties en zagen het bedrijf als luxe, vrije tijd en los van het dagelijks leven. Voor mensen in het toerisme is het echter essentieel om regionale, economische en geopolitieke kwesties te verbinden met reisroutes.”
Met miljarden die verloren gaan in de toeristische economie in tijden van crisis, is de rol die toerisme speelt in de economische groei en ontwikkeling van nationale economieën duidelijk. Nu meer dan ooit wordt de economische impact van de toeristenindustrie levendig onthuld. Banen, inkomsten, investeringen en verloren vertrouwen raakten niet alleen de geest van de bestemming, maar ook de balansen. Of het nu Egypte, Jordanië, Japan, Tunesië, Thailand of een andere toeristische bestemming is die met een crisis wordt geconfronteerd, de boodschap van "toerisme doet ertoe!" kon niet sterker zijn.
KRACHT VERKRIJGEN DOOR DE ZWAKKEN TE ZIEN
De crisis op toeristische bestemmingen in het afgelopen jaar en jaren heeft toeristische leiders over de hele wereld de mogelijkheid geboden om, in veel gevallen onmiddellijk, te identificeren waar zwakke punten bestaan in hun bestemming en dus waar kansen bestaan voor toekomstige versterking.
Crisis brengt aandacht, het brengt bewustzijn, het brengt kansen. Het brengt ook mededogen, samenwerking, eenheid, identiteit en het oproepen van innerlijke kracht.
Terugkijkend op het afgelopen decennium is Amr Badr duidelijk hoe zijn perspectief op leiderschap in het toerisme is veranderd. "Als ik terugkijk op de afgelopen 10 jaar, als ik iets heb geleerd, is het om altijd te projecteren, voor te bereiden, te plannen. Kijk in ons bedrijf altijd, altijd, altijd goed naar binnenlandse aangelegenheden, regionale geopolitiek en verbind het met uw bedrijf om te projecteren, voor te bereiden en te plannen, "zei hij.
Met zoveel dingen die veranderen, om een reisbedrijf en bestemming effectief te runnen, moeten zowel bedrijfsleiders als toerismefunctionarissen op kantoor denken: "Als er iets gebeurt in ____, wat voor invloed heeft dat dan op mijn bedrijf/bestemming? Welke invloed heeft dat op de toekomstige groei van mijn bedrijf/bestemming?”
Deze benadering geldt zowel voor de negatieve als de positieve crisisbereidheid. Aan de negatieve kant van "wat als", moet de reisindustrie ervoor zorgen dat systemen en structuren aanwezig zijn om de locatie, bescherming, communicatie en, indien nodig, evacuatie van reizigers te garanderen. Er moet vooraf een onmiddellijk reactieplan worden opgesteld om te kunnen omgaan met verschillende scenario's die zich ter plaatse kunnen voordoen.
Op regeringsniveau moet onmiddellijke ondersteuning beschikbaar zijn voor de exploitanten van de sector, waarbij prioriteit wordt gegeven aan de veiligheid van reizigers en informatie over de bestemming.
Voor bestemmingen die buurlanden in crisis observeren, kan het negatieve "wat als" het gevolg zijn van een afstotingseffect. Zoals gezien in Jordanië en Marokko, terwijl hun binnenlandse situatie veel milder was dan de ernstige crisisniveaus in buurlanden zoals Libië, Jemen, Tunesië en, helaas, nogmaals Egypte, kan hun nabijheid tot problemen nog steeds een negatieve impact hebben op hun toeristische sector.
Aan de andere kant is er een natuurlijke herverdeling van zaken die ervoor kan zorgen dat dingen goed gaan op een andere bestemming als er iets misgaat op de ene bestemming. Sommige bestemmingen kunnen zelfs ontdekken dat een crisis in de buurt kansen biedt. Zoals eerder vermeld, is de reisindustrie veerkrachtig omdat reizigers veerkrachtig zijn. Voor vakantiegangers die het afgelopen jaar naar bijvoorbeeld Luxor gingen, maar nerveus over het risico van verdere politieke botsingen, verdween het verlangen om te reizen niet, het verschoof gewoon van bestemming. De GCC-regio en Griekenland hebben een groei doorgemaakt in hun toeristenaankomsten toen reizigers hun Plan B activeerden.
Of het nu positief of negatief is, de toeristische sector als geheel moet snelle antwoorden hebben op hoe snel kritieke bestemmingssystemen en -structuren (dwz luchtvaartmaatschappijen, luchthavens, hotels, reisorganisaties, buitenlandse kantoren, enz.) kunnen worden gemobiliseerd om de toeristische sector op elkaar af te stemmen en (re)activeren van de economische sector.
FOCUS OP DE BASISDA
Hoewel er talloze lessen zijn getrokken uit de crisis, hebben de gebeurtenissen van 2011 vijf belangrijke kansen voor inzicht in de toeristische sector blootgelegd, en daarmee de versterking van de bestemmingstechniek op zowel het niveau van de publieke als de private sector, namelijk:
1. Bestemmingsinformatie en onderwijs:
Crisis leert aardrijkskunde. Terwijl nieuwsdraden verhalen over crisis overbrengen, leren details over waar het publiek (en potentiële reizigers) over de verschillende delen van het land - hun locaties, hun geografische verschillen, hun sociale en culturele samenstelling en vaak hun attracties. Op deze nieuwe kennis moet tijdens en na de crisis worden voortgebouwd om een blijvend begrip mogelijk te maken van de situatie ter plaatse, de locatie ervan ten opzichte van andere delen van de bestemming en, wanneer gereed, de uitnodiging aan reizigers om (opnieuw) te bezoeken .
2. Samenwerking tussen de particuliere sector:
Bij het aanpakken van een crisis is de reactiekracht inderdaad in aantallen, zelfs als deze aantallen natuurlijke concurrenten zijn. Zoals gesteld door Amr Badr: “Als het gaat om de particuliere sector, moet onze toekomstige relatie niet gaan over concurrentie, maar over delen en het samenbrengen van de industrie om druk uit te oefenen om ervoor te zorgen dat crisisrespons snel en uniek is. Groepsdruk werkt, vooral wanneer steun en actie van de overheid nodig is.”
3. Mediabetrokkenheid:
Op het moment dat de crisis uitbreekt, zijn de media er, die het verhaal vanuit alle hoeken behandelen. Dit is precies waarom de leiders van de bestemming erbij moeten zijn, beschikbaar als eerstelijnsbron en hulpbron. Proactieve mediabetrokkenheid is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat het verhaal correct, consistent, holistisch en met de juiste stemmen voor de branche wordt verteld. Dit vereist dat leiders van de sector – zowel de private als de publieke sector – verenigd zijn als één stem, met duidelijke berichten en boodschappers. Een sterk voorbeeld van effectieve, proactieve mediasamenwerking is Kenia's aanpak van de crisis in het derde kwartaal van 3, toen al-Shabaab-rebellen de grens van Kenia met Somalië overstaken en het leven namen van toeristen in resorts aan de noordkust. De nationale minister van Toerisme, de geachte Najib Balala, trad onmiddellijk naar voren als het eerste aanspreekpunt van de bestemming en becommentarieerde de impact van de crisis op het toerisme, en werkte rechtstreeks en transparant samen met wereldwijde, regionale en nationale media. Verwarring over wat er aan de hand is, waar, waarom en wat eraan wordt gedaan, creëert paniek, verspreidt schade en kan een negatief effect hebben tot ver buiten de crisis zelf. Nauwkeurigheid, eenheid, proactiviteit en transparantie met de media kunnen alleen voor de bestemming werken.
4. Beheer van reisadviezen
Reisadviezen blijven een van de meest controversiële kwesties als het gaat om een crisis op de bestemming. Centraal in het probleem is dat reisadviezen snel worden toegepast door thuislanden van potentiële reizigers met enorme snelheid, beperkte geospecificatie en nog minder follow-up om de waarschuwingen bij te werken en te verwijderen. Er worden inspanningen geleverd door mondiale toeristische entiteiten zoals de UNWTO samenwerken met overheden over de hele wereld om ervoor te zorgen dat reisadviezen:
– geo-specifiek,
– tijdgebonden, en
– bijgewerkt.
Naast deze inspanningen moeten leiders van zowel het bedrijfsleven als de toeristische autoriteiten van de overheid samenwerken met de wereldwijde gemeenschap om ervoor te zorgen dat reisadviezen zorgvuldig worden beheerd en tijdig worden verwijderd, zodat het herstel van de bestemming niet wordt belemmerd.
5. Regionale samenwerking tussen overheden
Ten slotte is het in het belang van het regionale toerisme dat individuele bestemmingen de regio als geheel herstellen en verheffen. Door samen te werken om de toeristische activiteit opnieuw te stimuleren, kunnen regionale allianties een belangrijke rol spelen bij het herstel van het reizigersvertrouwen, wat op zijn beurt de activiteit zal herstellen. Tijden van crisis ontsluiten natuurlijk een verlangen om samen te werken, om uit de verlammende greep van verwoestende uitdagingen voor een natie te breken. Menselijk mededogen overstijgt concurrentie. Een regionale aanpak van de crisis in het toerisme met collectieve updates over herstelinspanningen, zoals de UNWTO is opgekomen in de MENA-regio, stelt alle naties in staat om boven conflicten uit te stijgen voor een stabielere, veiligere en veelbelovende toekomst voor regionaal toerisme.
Uiteindelijk is het zichtbaar, proactief leiderschap dat ons inspireert en door een crisis loodst. Zoals Amr Badr verwoordde, over wat er nodig is om MENA te laten herstellen als een rechtvaardige, duurzame toeristische regio: “We zijn net als elk ander bedrijf. We hebben stabiliteit nodig, we hebben veiligheid nodig, we hebben hoop nodig.”
In deze steeds veranderende, steeds uitdagende tijden is één ding duidelijk: als een industrie, als de snelst groeiende economie en als de meest diplomatieke kracht voor wereldwijde vrede en begrip in de wereld, is reizen en toerisme wat de wereld nodig heeft om vooruit gaan.
Als een nieuw jaar aanbreekt, waarin naties nieuwe vormen en toekomsten aannemen, moge onze zoektocht om grenzen te overschrijden ons dichter bij elkaar brengen, op alle manieren die er toe doen.
