African Tourism Board Project Hope Recovery Plan heeft nu een strategisch kader

Dr. Taleb Rifai, de voorzitter van Project Hope Africa, stelde zijn visie voor een algemeen kader voor aan de Afrikaans Bureau voor Toerisme (ATB). Dr. Rifai is ook de beschermheer van ATB en een lid van de wederopbouw.reizen initiatief.

Hij merkte in zijn plan op: de nadruk ligt op een plan voor economische groei en welvaart voor landen en regeringen in Afrika en om te lokaliseren en aan te passen aan de bijzonderheden van elk land. Het belangrijkste doel zou zijn om een ​​kader op te stellen voor een nationaal plan om elk land afzonderlijk te helpen om economisch, sociaal en politiek sterker te worden in de "Post Corona Era". Het probeert ook de reis- en toeristenindustrie, de meest getroffen en beschadigde sector door de COVID19-crises, te positioneren als een leidende economische kracht en voor het welzijn van iedereen, voor HOPE

Waarom reizen en toerisme?

Reizen en toerisme zijn vandaag en zullen voor de korte en middellange termijn een van de meest beschadigde sectoren van de economie zijn als gevolg van de Corona-crises. Er is geen toerisme zonder reizen, reizen en beweging zijn nu volledig gestopt als gevolg van Corona. Feit is dat reizen en toerisme, zoals altijd, nog sterker terugveren. Reizen is tegenwoordig geen luxe meer voor de rijken en de elite, het is een activiteit van mensen tot mensen. Het is verhuisd naar het rijk van rechten,

- mijn recht om de wereld te ervaren en te zien,

- mijn recht om te reizen voor zaken, voor onderwijs,

- mijn recht om te ontspannen en een pauze te nemen.

- Het is vandaag een "mensenrecht" geworden,

- net als mijn recht op een baan, op onderwijs en gezondheidszorg, mijn recht om vrij te zijn in wat ik zeg en hoe ik leef. Reizen en toerisme zijn de afgelopen decennia verheven tot niet minder dan een essentiële menselijke behoefte,

Een "mensenrecht". Het zal daarom terugveren.

Waarom Afrika?

Tegenwoordig ziet Afrika het woord worstelen met Corona, tot dusverre van een relatief verre afstand. Het is het kijken en observeren van een geavanceerde en ontwikkelde wereld die niet in staat is de uitdaging van een vrij eenvoudige medische crisis het hoofd te bieden. Afrika was lange tijd het slachtoffer van hebzucht en uitbuiting, het keek nooit naar een andere pauze, maakte nooit deel uit van dit materiaal en de ongevoelige wereld. Het heeft daarom een ​​unieke kans om de wereld een andere routekaart te presenteren. Dit is misschien wel het moment van Afrika in de geschiedenis.

Afrika bestaat ook uit 53 nationale entiteiten, relatief kleine ontwikkelingslanden (behalve misschien Zuid-Afrika, Nigeria en enkele Noord-Afrikaanse landen). Het oplossen van hun economische uitdagingen mag daarom naar internationale maatstaven geen hoge kosten met zich meebrengen. Afrika kan daarom een ​​model worden voor veel ontwikkelingslanden over de hele wereld.

We moeten beginnen met eerst te erkennen dat de wereld na Corona heel anders zal zijn dan de wereld vóór Corona. De uitdaging vandaag voor de reis- en toerismesector is daarom hoe bij te dragen en de transformatie van de hele samenleving naar een economisch nieuw tijdperk, het post-Corona-tijdperk, te leiden, omdat de gezondheid van de hele economie de enige manier is voor onze sector om groeien en profiteren. Een uitdaging die ons niet alleen naar een gezond herstel kan brengen, maar die ons eerder naar een heel andere wereld, een meer geavanceerde en welvarende wereld, een betere wereld brengt.

We moeten van deze vreselijke episode een kans maken.

Deze crisis kent twee verschillende fasen;

1. De inperkingsfase, die de onmiddellijke gezondheidsuitdagingen van de dag moet en aanpakt, mensen in leven en gezond houdt door alle lock-in-maatregelen toe te passen.

2. De herstelfase, waarvan de voorbereiding niet alleen de aanpak van de ernstige gevolgen van de crisis voor de economie en de werkgelegenheid zou moeten garanderen, maar ons eerder naar een meer geavanceerde vorm van welvaart en ontwikkeling zou moeten leiden.

Hoewel de twee fasen cruciaal zijn en onmiddellijk moeten worden aangepakt, heeft de wereld tot dusver al haar energie en hulpbronnen in fase één gestopt, alleen inperking. Misschien omdat, begrijpelijkerwijs, leven en gezondheid menselijke prioriteiten zijn, maar dit rapport wil de aandacht vestigen op het feit dat leven na fase één, inperking, even belangrijk is, leven met waardigheid en welvaart. We moeten daarom beginnen met de voorbereiding en planning van de dag na de insluiting, onmiddellijk en zonder vertraging

Aan alles zijn kosten verbonden, aan elke fase en daar moeten we ons op voorbereiden. De kosten van inperking zijn duidelijk, en elk land heeft maatregelen genomen om deze fase aan te pakken en op zijn beurt de kosten die eraan verbonden zijn, elk volgens zijn mogelijkheden. Hoewel sommige regeringen, met name in ontwikkelingslanden, goed werk hebben geleverd op het gebied van inperking, zijn de meeste regeringen nog niet eens begonnen met fase twee. Gezien de grote schade die fase één van de inperking, met name de lockdown, heeft toegebracht aan fase twee van herstel, moeten we nu beginnen met het plannen en voorbereiden van fase twee en de kosten daarvan; Want wat is leven of gezondheid, als het geen waardigheid en welvaart heeft. Dit kaderplan HOPE is daarom een ​​poging om de crisis aan te pakken, de herstelplannen van vandaag voor morgen, de geschatte kosten en de mogelijke benodigde middelen aan te pakken.

Het Amerikaanse congres keurde onlangs de toewijzing goed van 2.2 biljoen dollar, wat neerkomt op ongeveer 50% van het jaarlijkse budget en 10% van het bbp, om de gevolgen van de crisis aan te pakken. Ze zullen onder meer worden gebruikt voor de volgende doeleinden:

1. Rechtstreekse betalingen aan werknemers die hun baan en hun gezin verliezen, afhankelijk van de grootte van het gezin

2. Een fonds oprichten voor het redden en redden van bedrijven en bedrijven, met name reizen en toerisme (luchtvaartmaatschappijen, cruises en reisbureaus)

3. Ondersteuning van de nationale begroting om de belastingen op vergoedingen over de hele linie verder te verlagen, met name in de dienstensector en de digitale technologiesectoren.

4. Steun de nationale begroting om alle maatregelen met betrekking tot medische inperking te voltooien en help bij de geleidelijke openstelling van de economie

Singapore, Korea, Canada, China en vele andere landen, waaronder enkele Afrikaanse landen, hebben soortgelijke stappen gezet. Bijna alle bestemden tussen 8 - 11% van hun BBP voor soortgelijke plannen. Daarom wordt gesuggereerd dat naar schatting 10% van het BBP een redelijk bedrag is om voor elk land in Afrika toe te wijzen.

Het algemene kader kan er daarom als volgt uitzien:

1. Elk Afrikaans land zou ongeveer 10% van zijn BBP moeten besteden om Plan HOPE te herstellen.

2. De toegewezen middelen kunnen worden gebruikt en verdeeld in twee delen: 2.1 1/3 van de middelen voor directe ondersteuning van de jaarlijkse begroting van 2020 ter compensatie van de geleden verliezen in de inperkingsfase en ter voorbereiding op herstel. Dit zou idealiter moeten omvatten,

2.2 2/3 van de middelen voor het opstarten van een aantal infrastructuurprojecten in alle sectoren, zoals scholen, klinieken, wegen en snelwegen, luchthavens, en andere infrastructurele behoeften. Dit zou helpen bereiken,

1. De directe kosten van medische maatregelen voor inperking

2. Subsidiëring van werknemers die hun baan verloren als gevolg van de inperkingsmaatregelen, met name werknemers uit het toerisme

3. Oprichting van een “Hoopfonds” om bedrijven, met name het MKB, te ondersteunen en leningen tegen lage rente te verstrekken

4. De kosten van het verlagen van belastingen en heffingen als onderdeel van het stimuleren van de nationale economie

1. Stimuleren van de nationale economie door vers geld te pompen.

2. Meer mensen weer aan het werk zetten en nieuwe banen creëren.

3. Realiseren van infrastructurele projecten die sowieso nodig zijn.

4. Verhogen van de verzamelde inkomsten om de begroting te ondersteunen.

5. Carving een model dat kan worden toegepast na herstel.

6. Volledig herstel naar een meer geavanceerde economische status.

3. De middelen zouden idealiter uit spaargelden moeten worden toegewezen, zo niet, dan is lenen tegen een lage rente de andere optie. Lenen is hier legitiem, ook al is de staatsschuld hoger dan 100%. We lenen om geld in de economie te pompen, de economie te stimuleren en te versterken en op hun beurt de inkomsten van de nationale begroting te verhogen, waardoor het land beter in staat is de schuld af te lossen. We lenen niet om onze eerdere schuld terug te betalen, maar we lenen om de economie te stimuleren door geld in te pompen, door meer uit te geven.

4. Er moet onmiddellijk een lijst met relevante projecten worden opgesteld. Gemiddeld $ 1 miljard toegewezen middelen zouden voldoende moeten zijn om 100 projecten te realiseren tegen een gemiddelde van $ 10 miljoen per project. Dergelijke projecten zijn van cruciaal belang voor het stimuleren van de nationale economie, maar ze zijn essentieel om de benodigde infrastructuur te bieden om regeringen in staat te stellen alle noodzakelijke diensten aan mensen en

bedrijven, waaronder de reis- en toerismediensten.

5. Een document over de voorgestelde verlaging van belastingen en vergoedingen moet onmiddellijk worden opgesteld als een belastinghervorming die na de terugvordering zal worden voortgezet. De kosten op de reguliere nationale begroting moeten worden berekend op basis van 2.2.4 hierboven, ervan uitgaande dat de kosten in 2021 en misschien 2022 moeten worden verantwoord. als gevolg van het economisch herstel zullen inkomsten worden geïnd ter ondersteuning van de reguliere rijksbegroting.

Dit zijn slechts algemene gedachten en kadervoorstellen. Ze zijn niet bedoeld om strikt te worden gevolgd, of om specificiteit te volgen. Het belangrijkste voor elk Afrikaans land is het ontwerpen, ontwikkelen en aannemen van een specifiek plan, gebaseerd op de specifieke situatie in elk land, en doe het nu, vandaag, niet morgen.

We moeten per land aan de slag. Geen enkel HOOP-plan past allemaal. Het nieuwe post-Corona-tijdperk heeft veel internationale organisaties irrelevant gemaakt.

Zelfs regionale organisaties kunnen en mogen niet generaliseren over de hele regio, elk land zal onafhankelijk moeten worden aangepakt

Het nieuwe post-Corona-tijdperk heeft inderdaad een nieuwe realiteit voortgebracht, een nieuwe wereld. Enkele van de nieuwe verwachte kenmerken van het nieuwe tijdperk, de economische gevolgen ervan en met name hun impact op de reis- en toerismebranche, zullen een impact hebben op reizen en toerisme. Het belangrijkste zou zijn dat het belang van binnenlands en regionaal toerisme toeneemt en, als gevolg daarvan, de noodzaak om onze plannen voor toerismebevordering en onze reis- en toerismestrategieën helemaal aan te passen.

Enkele van de andere mogelijke wijzigingen zijn:

1. Een sterk geautomatiseerde productie-infrastructuur bespaart energie en verlaagt niet alleen de productiekosten, maar verbetert ook de kwaliteit. De resulterende vermindering van het aantal arbeidsuren van mensen zal ons helpen een betere gezondheid te behouden en mensen vrijere vakantietijd te geven, wat op de lange termijn reizen en toerisme zal stimuleren.

2. Een toenemend vertrouwen in technologie, technische prestaties en online betalingssectoren zijn en zullen het consumentengedrag blijven veranderen, weg van de traditionele methoden. Zakenreizen en toerisme zullen de nieuwe realiteit moeten erkennen en het bedrijfsmodel daarop moeten aanpassen

3. Het aantal zakenreizen zal op de lange termijn afnemen als gevolg van de opkomst van tools voor videoconferenties, waarbij vermogende particulieren de voorkeur geven aan reizen met een privéjet in plaats van eersteklas luchtvervoer, wat een grote impact heeft op de reisindustrie.

4 . Het traditionele internationale systeem is voorbij. Zelfs regionale systemen en organisaties zullen zich moeten aanpassen aan de nieuwe realiteit en de bijzonderheden van elk land afzonderlijk moeten aanpakken. Het internationale systeem, inclusief het VN-systeem en zijn organisaties, zal zich moeten aanpassen om eerlijker en rechtvaardiger te worden. Dit zal een grote impact hebben op internationale toeristenorganisaties zoals UNWTO, WTTC en vele anderen

5. Overheden, bedrijfsleiders en bedrijven zullen meer budget vrijmaken voor investeringen in gezondheidszorg en gezondheidsproducten nadat ze de hiaten in het mondiale systeem hebben ontdekt tijdens de strijd tegen het coronavirus. Dit heeft gevolgen voor medisch toerisme. Er zullen ook meer tech-startups ontstaan ​​met creatieve toepassingen.

6. Het vertrouwen in lokale overheden in ontwikkelingslanden zal toenemen door de krachtige defensieve maatregelen die worden genomen om de pandemie te beheersen. Centrale banken hebben grote bedragen geïnjecteerd voor financiële instellingen en ongekende vrijstellingen geboden die voorheen niet waren verleend. De perceptie van ontwikkelingslanden en kleine landen, verbetering van toeristische promotie en merkmogelijkheden

7. Er zal een sociale verandering plaatsvinden die de kant van het leven erkent die we eerder misschien te druk hadden om te erkennen. De internationale gemeenschap heeft zich verenigd in mondiale empathie om verenigd te zijn. Er zijn filantropische initiatieven gecreëerd en humanitaire hulp geboden toen miljardairs miljoenen dollars schonken om mensenlevens te redden. Reizen zou deze wereldwijde empathie moeten versterken.

8. De positieve impact die deze pandemie op ons milieu heeft gehad, blijft bestaan. Alle milieuorganisaties kwamen erachter dat er in maart 2020 een daling was van stikstofdioxide in delen van China en Italië. Ondertussen schat het Centrum voor Internationaal Klimaatonderzoek in Oslo dat de uitstoot van kooldioxide in 1.2 met 2020% zal afnemen. Dit zal een grote impact hebben op verantwoord reizen en duurzaam toerisme.

9. Het onderwijssysteem wordt getransformeerd. Met de sluiting van scholen in 188 landen over de hele wereld, zijn volgens UNESCO programma's voor thuisonderwijs in werking getreden. Hierdoor hebben ouders kunnen helpen bij het ontwikkelen van de vaardigheden van hun kinderen en het ontdekken van hun talenten. Door op afstand te studeren, kunnen ontwikkelingslanden de kwaliteit van het onderwijs verbeteren.

10. Thuisblijven is voor velen een buitengewoon positieve ervaring geweest, omdat het de familiebanden versterkt, vol liefde, dankbaarheid en hoop. Daarnaast heeft het ook geleid tot het creëren van vermakelijke online inhoud die onze dagen heeft gevuld met gelach.

Deze crisis zal voorbijgaan en we zullen getuige zijn van veel meer positieve sociale, economische en technologische ontwikkelingen over de hele wereld.

Vanaf vandaag realiseren we ons nu dat onze gezondheid voorop staat.

#herbouwreizen