De tien meest buitengewone eilanden ter wereld

Wat is er met eilanden dat ze zo intrigerend maakt? Of het nu een tropisch stipje is in het midden van een uitgestrekte oceaan, of een met bomen gehulde heuvel in de rivier van een grote stad, het is nog steeds op de een of andere manier apart, uniek, trots, eenzaam, zelfs mysterieus. De wateren eromheen definiëren het op een onuitsprekelijke manier, op een manier dat geen enkel stuk vasteland kan worden gedefinieerd. En omdat er inspanning nodig is om daar te komen - of het nu gewoon over een brug rijdt of een privévliegtuig chartert - als je eenmaal de kust hebt bereikt, weet je dat je ergens anders bent.

Hier zijn 10 van de meest interessante.

Usedom: Het Zingende Eiland
Duitsland

Hoewel Usedom verankerd is aan de Duitse kust met bruggen aan zowel de noord- als de zuidkant (en een spoorlijn over de noordelijke brug), ligt Usedom zo ver naar het oosten dat de oostelijke punt eigenlijk deel uitmaakt van Polen - je kunt over het strand van Ahlberg naar de grote commerciële haven van Swinoujscie. Maar het is de Duitse kant die de toeristische trekpleister is, een geliefd toevluchtsoord sinds het begin van de 19e eeuw; Usedom heeft de bijnaam de "Badkuip van Berlijn" gekregen. De andere bijnaam van Usedom, 'het zingende eiland', ontstond omdat het witte zand van het 25 mijl lange strand zo fijn is dat het piept als je erover loopt. Een handvol nabijgelegen "wellnesshotels" en thermale baden behouden de ouderwetse spatradities. Aangelegde tuinpromenades, openluchtconcertpaviljoens en met bomen omzoomde zijstraten herinneren aan de deftige vakantietradities aan zee; elke badplaats heeft ook een lange plezierpier die zich uitstrekt tot in de Oostzee, waar je je nog steeds een parade van dames met parasols en drukke jurken en heren in goed gesneden linnen pakken kunt voorstellen.

Bora Bora: Romantische hemel op aarde
Frans-Polynesië

Niets zegt "ultieme huwelijksreis" zoals Bora Bora. Over de buitengewone natuurlijke schoonheid van dit Frans-Polynesische eiland is bekend - en dat is al een tijdje het geval, en de afgelegen ligging en hoge prijzen van Bora Bora hebben de luxueuze mystiek van het eiland intact gehouden. Betoverend Bora Bora behoort tot de exclusieve, "zo belachelijk-prachtig-het-lijkt-niet-natuurlijk" club van reisbestemmingen. Zelfs de meest afgematte globetrotter laat zijn mond openvallen wanneer hij wordt geconfronteerd met het schouwspel van de lagune en het iconische silhouet van Mount Otemanu op de achtergrond. Veel bezoekers komen in feite nooit verder dan dat perfecte paradijselijke tafereel, maar excursies naar het hoofdeiland en het verheven binnenland zijn hoe u het echte hart van Bora Bora zult bereiken.

Prins Edwardeiland: Voorbij Green Gables
Canada

Soms worden alle heisa rond Anne of Green Gables rond Prince Edward Island een beetje veel. Hoe kan een eeuwenoude reeks kinderboeken een hele Canadese provincie definiëren? Rijd door de lage glooiende heuvels van PEI, bedekt met bomen en gewassen, en dat landelijke verleden dat wordt gevierd in de boeken van Lucy Maud Montgomery is toch logisch. Voorbij de grillige kust met zijn inhammen en historische vissersdorpjes, zult u ontdekken dat kleine boerderijen de ruggengraat van het eiland vormen. U kunt in contact komen met het Acadische erfgoed van het eiland in de vijf Rusticos: de kustdorpen North Rustico, South Rustico, Rusticoville, Rustico Harbour en Anglo Rustico. Dit brengt je onvermijdelijk naar Cavendish, de draaikolk van het land van Anne of Green Gables. Je kunt de boerderij zien waar het allemaal mee begon, Green Gables, een stevige witte boerderij uit het midden van de 19e eeuw met groene luiken (en natuurlijk groene puntgevels) die toebehoorde aan neven van auteur Montgomery.

Gorgona: Welkom in de Jungle
Colombia

Het heeft niet lang geduurd voordat de natuur de volledige controle over Gorgona Island had teruggekregen. Van de jaren vijftig tot de jaren tachtig was deze landmassa in de Stille Oceaan een maximaal beveiligde gevangenis - het Colombiaanse Alcatraz - maar de faciliteit werd in 1950 gesloten en uitgeroepen tot nationaal natuurpark; de gevangenisgebouwen zijn nu overwoekerd met dichte vegetatie, compleet met apen die van wijnstok naar wijnstok slingeren. Gorgona is een van die plaatsen waar de natuurlijke omgeving bijna komisch onherbergzaam is voor mensen. Bezoekers die vandaag aan land komen in Gorgona worden streng gecontroleerd, beperkt tot groepen van 1980 per keer, en mogen niet te ver van de kustlijn afdwalen, uit angst om dodelijke beestjes tegen te komen. Gorgona herbergt een schat aan endemische planten- en diersoorten in de regenwouden, waaronder de kleine (en bedreigde) blauwe hagedis van Gorgona. Gorgona heeft ook enkele van de mooiste zandstranden van Colombia, ondersteund door palmbomen en een dik gordijn van groen, zodat je weet dat de griezelige jungle nooit ver weg is op dit eiland.

Malta: kruispunt van de Middellandse Zee
Als je door de straten van bijna elke Maltese stad loopt, krijg je het vage gevoel dat je in een soort van grootste hits van Europese architectuur zit - een klein Londen hier, echo's van Parijs daar, misschien een vleugje Rome in die barokke kerkgevel. En het is geen wonder: de Feniciërs, de Carthagers, de Romeinen, de ridders van St. John, de Fransen en de Britten vielen allemaal binnen vanaf hun respectieve kompaspunten en lieten onuitwisbare herinneringen aan hun veroveringen achter. Malta is tegenwoordig een moderne en goed geleide eilandnatie, met zijn illustere lauweren van de geschiedenis in het volle zicht. De ommuurde stad Mdina, op het eigenlijke Malta, doet uitstekend denken aan het middeleeuwse tijdperk van het eiland. Afstammelingen van de adellijke families - Normandisch, Siciliaans en Spaans - die eeuwen geleden over Malta regeerden, bewonen nog steeds de patriciërspaleizen die de schaduwrijke straten hier omlijnen. In de zomer komen de kustplaatsen Sliema en St. Julian's, net buiten Valletta, tot leven met vakantiegangers en jachtopzetters, en de met cafés gevulde promenades aan de blauwgroene zee zijn de belichaming van het goede mediterrane leven.

Lamu: exotische enclaveclav
Kenia

Slechts 2 graden ten zuiden van de evenaar, voor de oostkust van Kenia, is Lamu een plaats die lijkt te zijn vastgelopen in de tijd. Eeuwenlang was het een bruisende aanloophaven in de Indische Oceaan en een belangrijke schakel in de specerijenhandel; die sfeer is hier vandaag volledig voelbaar. Lamu is als een exotisch decor dat toevallig ook geweldige stranden heeft. De straten van Lamu zijn stil, koel en autovrij, omzoomd met dikwandige witte stenen gebouwen, hun bogen en decoratieve uitsnijdingen die de eeuwenlange islamitische invloed hier oproepen; Lamu werd in de 1400e eeuw gesticht door Arabische handelaren. Het hele eiland heeft één echte stad - de drukke Lamu Town, die als oudste en best bewaarde Swahili-nederzetting in Oost-Afrika op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Monumenten hier zijn het Lamu-fort met torentjes en de Riyadha-moskee (beide uit de 19e eeuw), maar de meest interessante bezienswaardigheden zijn de veel oudere, naamloze traditionele huizen, waarvan sommige dateren uit de 14e-eeuwse fundamenten van Lamu Town.

Isla Grande de Vuurland: El Fin del Mundo
Argentinië en Chili

Enkele eeuwen geleden waren de enige bewoners van het zuidelijke uiteinde van Zuid-Amerika de inheemse Yahgan-indianen. Om te overleven in het onherbergzame klimaat van dit land, maakten de Yahgans veelvuldig gebruik van vuur. De kampvuren die hier continu brandden, waren zo talrijk en zo helder dat toen de eerste Europeanen die de regio verkenden ze vanaf de zee zagen, ze de hele plaats Tierra del Fuego ("Land of Fire") noemden. Tegenwoordig is de naam Tierra del Fuego van toepassing op de eilandengroep die de zuidpunt van zowel Argentinië als Chili vormt. Isla Grande is - zoals de naam al doet vermoeden - de grootste landmassa in de archipel, met gebieden die tot beide landen behoren. Niet ver van Isla Grande, hoewel het eigenlijk een apart klein eiland is in de Tierra del Fuego-groep, ligt het echte zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika en een van de meest legendarische locaties in het verhaal van de zeevaart: Kaap Hoorn. Vóór de opening van het Panamakanaal in 1914 was het ronden van "de Hoorn" de enige manier voor schepen om tussen de Atlantische en de Stille Oceaan te komen, en de vijandige wateren waren - en zijn nog steeds - berucht vanwege de uitdagingen die ze voor zeilers stelden. Sterke wind en stroming, enorme golven en zelfs ijsbergen joegen menige zeeman naar zijn watergraf.

Isle of Wight: Victoriana aan zee
Kanaaleilanden, VK

In 1845 maakte de jonge koningin Victoria furore op dit Kanaaleiland toen ze hier begon te komen voor vakanties aan zee met haar geliefde gemalin Prins Albert; je kunt nog steeds een bezoek brengen aan hun Italiaanse herenhuis, Osbourne House. In navolging van de koningin kwamen 19e-eeuwse beroemdheden van Tennyson tot Charles Dickens hierheen om te genieten van Wights milde klimaat, zandstranden en panoramische wandelingen over dramatische krijtrotsen. Stel je te midden van het primitieve Victoriana de impact voor van 600,000 rockfans die in 1970 arriveerden voor het derde jaarlijkse Isle of Wight Rock Festival, waar onder andere Jimi Hendrix de fans versteld deed staan. Dit festival, dat in 2002 nieuw leven werd ingeblazen, boekt veel van de Britse topacts voor een lang weekend in juni; het festival omvat een enorme camping waar veel concertgangers drie dagen rondhangen, weer of geen weer. Zelfs koningin Victoria zou geamuseerd zijn geweest.

Mauritius: verfijnd paradijs
Afgelegen in de Indische Oceaan, 1,243 mijl ten oosten van het vasteland van Afrika, is Mauritius misschien klein, maar er is nooit een tekort aan dingen om te doen. Met een kustlijn omringd door koraalriffen en kalm, helder, ondiep lagunewater, is het eiland ideaal voor allerlei watersporten; het ongerepte binnenland biedt ook bezienswaardigheden van spectaculaire natuurlijke schoonheid. Toerisme op Mauritius is echter een relatief nieuw fenomeen en tot nu toe is het zeker gericht op de duurdere reiziger. Mauritius is tegenwoordig een amalgaam van Creoolse, Indiase, Chinese en Franse volkeren (er was nooit een inheemse bevolking), met Creools en Frans als dominante smaken. De beroemdste bewoner was echter misschien de loopvogel, een zeldzame soort die hier door de eerste Nederlandse bezoekers werd ontdekt en al snel werd uitgeroeid door de wilde zwijnen en makaken van de kolonisten.

Ile Sainte-Hélène & Ile Notre-Dame: Recreatie Beaucoup
Montreal, Canada

De rijkste bronnen van recreatiemogelijkheden van Montreal zijn de twee speeleilanden in het midden van de St. Lawrence-rivier, Ile Sainte-Hélène en Ile Notre-Dame. Ze zijn ontwikkeld voor de Expo 67 in Montreal en blijven topbestemmingen voor de 21e eeuw. Ile Sainte-Hélène is al lang een vaste waarde in de geschiedenis van Montreal. Na de oorlog van 1812 werden hier verdedigingswerken zoals een fort, een kruithuis en een bunker gebouwd om de stad te beschermen. Het eiland werd in 1874 omgevormd tot een park, maar Ile Sainte-Hélène keerde terug naar militaire dienst in de Tweede Wereldoorlog. Omgekeerd werd Ile Notre-Dame helemaal opnieuw gebouwd, met behulp van 15 miljoen ton rotsen die in 1965 werden opgegraven voor tunnels voor de metro van Montreal. Het pretpark La Ronde werd gebouwd op Sainte-Hélène voor de expositie; Het wordt tegenwoordig beheerd door Six Flags en biedt achtbanen en spannende attracties van wereldklasse. De meeste van de Expo 67-paviljoens zijn in de jaren na de beurs afgebroken; de paviljoens van Frankrijk en Quebec werden het Montreal Casino van Ile Notre-Dame en het Amerikaanse paviljoen werd de biosfeerattractie van Ile St. Helene, met tentoonstellingen over milieukwesties.