Transcriptie van de toespraak van Hon. Edmund Bartlett op de Africa Tourism Recovery Summit in Kenia gisteren:
Zoals het geval is voor de meeste andere ontwikkelingsregio's over de hele wereld, zijn reizen en toerisme een van de belangrijkste aanjagers van groei op het Afrikaanse continent geworden, vooral in de afgelopen tien jaar.
In 2018 groeide het aantal toeristen op Afrikaanse bestemmingen met 5.6%, het op één na snelste groeipercentage van alle regio's en sterker dan de wereldwijde gemiddelde groei van 3.9%.
Tienjarige ontvangsten voor het continent tonen aan dat het aantal toeristen dat arriveert, in feite is gestegen van 26 miljoen in 2000 tot naar schatting 70 miljoen in 2019.
De bijdrage van het toerisme aan het Afrikaanse bbp werd in 168 gemeten op USD 2019 miljard, wat overeenkomt met 7.1% van het totale bbp. Toerisme genereerde ook bijna 25 miljoen banen, terwijl de uitgaven van bezoekers goed waren voor 61.3 miljard dollar of 10.4% van de totale export.
Helaas, zelfs tegen de achtergrond van deze sterke prestatie van Afrikaanse bestemmingen in de afgelopen jaren, blijft de toeristenindustrie in Afrika erg kwetsbaar, wat tegelijkertijd een voorbeeld is van veerkracht en kwetsbaarheid; waarbij beide zich met regelmatige tussenpozen en met gelijke intensiteit manifesteren.
Ondanks dat het het op een na dichtstbevolkte continent is, ontving Afrika slechts 5% van de 1.1 miljard mensen die in 2019 naar wereldwijde bestemmingen reisden.
Om dit in perspectief te plaatsen: het Caribisch gebied, een subregio van 43 miljoen mensen, ontving in 2.8 2019% van de internationale toeristen, bijna gelijk aan het aandeel van Afrika.
Het relatief kleine aandeel van Afrika in de wereldwijde toerismemarkt is zelfs nog teleurstellender tegen de achtergrond dat het continent is begiftigd met veel natuurlijke rijkdommen die zijn concurrentievermogen op het gebied van toerisme kunnen verbeteren, waaronder overvloedige natuurlijke hulpbronnen, wilde dieren en zeeleven, culturele diversiteit en uitgebreide natuurlijke attracties.
Het continent heeft dus een groot potentieel om segmenten te ontwikkelen waar veel vraag naar is door internationale reizigers, zoals natuur-/avontuurtoerisme, cultureel erfgoedtoerisme en reizen voor wellness-, gezondheids- en pensioendoeleinden.
Uit het beschikbare bewijs kunnen we echter concluderen dat het Afrikaanse continent een aanzienlijk onaangeboord toeristisch potentieel heeft.
Voordat Afrikaanse bestemmingen echter hun volledige groeipotentieel kunnen maximaliseren, zullen ze eerst enkele van de belangrijkste beperkingen het hoofd moeten bieden. De ecologische en geologische kenmerken van Afrika, evenals de geografische ligging, zijn geïdentificeerd als belangrijke factoren die bijdragen aan de vluchtigheid van het continentale toerisme.
Veel Afrikaanse bestemmingen hebben traditioneel, en meer intens sinds de opkomst van het fenomeen klimaatverandering, te maken gehad met overdreven risico's in verband met droogtes, aardbevingen, overstromingen, cyclonen, voedselonzekerheid, verlies aan biodiversiteit, ontheemding van de bevolking en het uitbreken van ziekten.
Hoewel landen over het hele continent momenteel strijden tegen de covid-19-pandemie, beheren velen tegelijkertijd ook andere uitbraken die verband houden met cholera, ebola, lassakoorts, malaria, mazelen, polio en gele koorts.
De huidige pandemie heeft een verwoestende impact op de bestemmingen van Africantourims.
Hoewel de case-fatality ratio (CFR) voor Covid-19 in Afrika lager blijft dan de wereldwijde CFR, heeft het continent van oudsher een onderontwikkelde en kleine intercontinentale toerismesector, waarbij de meeste van zijn jaarlijkse bezoekers uit zwaar getroffen regio's en landen komen zoals China, de VS, Groot-Brittannië en Duitsland.
Uiteindelijk betekent de combinatie van nationale lockdowns, een klein lokaal toerismeklantenbestand en een industrie die is gericht op buitenlandse bezoekers die veel geld uitgeven, dat de Afrikaanse toeristenindustrie een beperkt vermogen heeft om zich aan te passen aan de langdurige neergang in het internationale reizen.
Afrika registreerde een daling van 75% in het aantal toeristen in 2020 en naar schatting 120 miljard USD aan bijdragen van het toerisme aan het BBP in 2020.
Dit vertaalt zich in meer dan vijf keer het verlies aan ontvangsten dat in 2009 tijdens de wereldwijde economische en financiële crisis werd opgetekend. Dit vertaalt zich ook in het verlies van 12.4 miljoen banen of 51 % minder banen in het toerisme tussen 2019 en 2020.
Naar verwachting zullen veel lokale gemeenschappen, vooral die in de buurt van natuurbeschermingsgebieden en voor hun economisch levensonderhoud afhankelijk zijn van toerisme, nu het risico lopen van hongersnood en gebrek aan humanitaire basisdiensten als gevolg van de sterke achteruitgang van het toerisme in de afgelopen maanden.
De huidige pandemie heeft slechts enkele van de meer traditionele, structurele uitdagingen waarmee veel Afrikaanse bestemmingen worden geconfronteerd, vergroot. Deze uitdagingen hebben hun weerstands- en veerkrachtdrempel verzwakt.
Deze omvatten onderontwikkelde infrastructuur, politieke instabiliteit, gebrek aan veiligheid en hoge criminaliteit, de moeilijkheid waarmee investeerders worden geconfronteerd om toegang te krijgen tot financiering, hoge belastingen op investeringen in toerisme, lage niveaus van toeristische vaardigheden, bureaucratie en bureaucratie en lage niveaus van begrotingssteun van overheden, zelfs op bestemmingen waar toerisme een belangrijke economische bijdrage levert.
Het is duidelijk dat de taak van herstel van het toerisme op Afrikaanse bestemmingen een sterk kader voor veerkracht van het toerisme vereist met elementen zoals sectoroverschrijdende samenwerkingen, internationale financiering en technische bijstand, de ontwikkeling van uitgebreide waarschuwingssystemen, de ontwikkeling van weerbaarheidsbarometers, onderzoek en innovatie , de ontwikkeling van nichemarkten voor ontwikkeling en training van menselijke hulpbronnen, verbeterde marketinginstrumenten, grotere betrokkenheid van de Afrikaanse diaspora wereldwijd, verbetering van de aantrekkelijkheid en veiligheid van bestemmingen en meer inspanningen om veerkracht op te bouwen en productontwikkeling onder lokale gemeenschappen te ondersteunen.
Als de centrale instelling voor het coördineren van strategieën en interventies om de veerkracht van het toerisme wereldwijd te vergroten, staat het Global Tourism Resilience and Crisis Management Centre (GTCMC) klaar om te helpen bij het samenstellen van een herstelcoalitie voor Afrikaanse bestemmingen en om de algehele veerkracht van Afrikaanse bestemmingen te vergroten.
Deze coalitie kan bestaan uit Afrikaanse ministers van toerisme, hoteliers en andere leiders uit de industrie, de particuliere sector, leden van de academische gemeenschap, leden van de Afrikaanse diaspora, gemeenschapsgroepen, inheemse stammen en vertegenwoordigers van lokale, regionale en internationale toerismeorganisaties.
Dit zal voortbouwen op het werk dat we al zijn begonnen door de oprichting van een van onze satellietcentra aan de Kenyatta University, Kenia in 2019 en een ander dat we hebben gereserveerd voor de Seychellen.
Ten slotte geloof ik ook dat er in het post-covid-tijdperk een groeiende vraag naar toeristische producten zal zijn die Afrika een bron van concurrentievoordeel zullen bieden. De vraag naar toeristische producten, waaronder; cultuur, erfgoed, gezondheid en welzijn zullen waarschijnlijk groeien naarmate de gewoonten van bezoekers steeds meer verschuiven van laissez-faire-toerisme naar duurzaam toerisme.
Daartoe werken Afrikaanse bestemmingen samen met cruisemaatschappijen en luchtvaartmaatschappijen, vooral in Noord-Amerika en Europa. kan de mogelijkheid onderzoeken van arrangementen met meerdere bestemmingen, waardoor toeristen bijvoorbeeld de ervaringen of route van de Middenpassage kunnen herbeleven.
Leiders in de Afrikaanse toeristenindustrie zouden zich ook agressief moeten richten op de Afrikaanse diaspora's, vooral die in Amerika, om hen aan te moedigen Afrika te beschouwen als een levensvatbare, aantrekkelijke toeristenmarkt met als doel aantrekkelijke producten en pakketten te ontwikkelen die de behoefte aan nostalgische ervaringen op het Afrikaanse continent door de diasporagemeenschappen in Amerika.
De pandemie heeft ook aangetoond dat Afrikaanse bestemmingen het succes van hun toeristisch product niet langer kunnen laten afhangen van een paar traditionele markten in Noord-Amerika en Europa.
Ze moeten steeds meer manieren vinden om op een agressieve manier nieuwe markten aan te boren en aan te boren. Daartoe kunnen ze dichter bij huis gaan kijken. Natuurlijk hebben we het over het Midden-Oosten, een geografische regio die niet alleen in de buurt van sommige Afrikaanse bestemmingen ligt, maar ook een aanzienlijk potentieel heeft.
De UNWTO heeft het Midden-Oosten beschreven als een van de kleinste, maar snelst groeiende, toeristengenererende regio's ter wereld, met een verviervoudiging van het uitgaande reizen in de afgelopen 20 jaar. De vooruitzichten voor een toekomst van vruchtbare partnerschappen tussen Afrikaanse bestemmingen en het Midden-Oosten zijn zeker positief, gegeven de juiste omstandigheden en factoren.
Tot slot wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om nogmaals de belangrijke rol te benadrukken die twee fenomenen zullen spelen bij het herstel van zowel het continentale als het internationale toerisme.
Deze twee fenomenen zijn vaccinongelijkheid en vaccinaspiraties. Wat de ongelijkheid van vaccins betreft, smeken we de rijkere landen om een groter gevoel van morele verantwoordelijkheid op zich te nemen om de vaccinvoorraden te delen met veel arme landen en regio's die achterblijven.
Dit is van cruciaal belang om deze landen te helpen kudde-immuniteit te bereiken en het vertrouwen van internationale reizigers terug te winnen om volledig herstel van het toerisme te bevorderen.
Wat de terughoudendheid van vaccins betreft, smeek ik alle belanghebbenden in zowel de overheid als de particuliere sector om openbare voorlichtingscampagnes te ontwikkelen om angsten en zorgen weg te nemen en alle burgers bewust te maken van het belang van vaccinatie.
Het kan niet genoeg benadrukt worden dat het herstel van de Afrikaanse economieën bijna onontbeerlijk afhangt van de mate waarin zoveel mogelijk mensen worden ingeënt. Vaccinatiebevordering zou nu het hoofddoel moeten zijn van openbare beleidsmakers op het hele Afrikaanse continent.
De Tourism Recovery Summit eindigde met de ondertekening van de Nairobi Delcaration. Er staat:
