Toerisme beweert consequent dat het een industrie is die vrede creëert. Toerismeleiders vertellen het publiek keer op keer dat toerisme mensen van over de hele wereld verenigt. Reis- en toerismeleiders beweren dat hun industrie mensen samenbrengt en dat we door elkaar te kennen, de ander beginnen te begrijpen.
Toerismeleiders moeten zichzelf afvragen of deze aanname waar is of dat toerisme een radicale verandering nodig heeft om te voldoen aan de waarden die het voorstaat. In werkelijkheid kunnen we de waarheidsgetrouwheid van veel van deze aannames in twijfel trekken. Hieronder volgt een lijst met veel manieren waarop toerisme en vrede tegenstrijdig zijn geworden of de toerisme-industrie niet voldoet aan de waarden die het promoot.
- Gebrek aan echte en betekenisvolle interactie tussen bezoekers en personeel. Het komt zelden voor dat locals in het vrijetijdstoerisme serieus omgaan met hun bezoekers. In de meeste gevallen is de interactie tussen de bediende/werknemer en degene die wordt bediend/klant.
- Vaak hebben ze te maken met obers, hotelpersoneel, luchtvaartpersoneel of mensen die in toeristische attracties werken.
- Bij dit soort interacties vraagt de klant/bezoeker/toerist vaak om een dienst van de lokale dienstverlener. Deze krijgt vaak een klein minimumloon betaald in de hoop op fooi.
- Bezoekers kunnen veeleisend, arrogant en/of onbeschoft zijn. Hoe vaak vragen toerismefunctionarissen zich af wat deze dienstverleners nou echt denken?
- De bezoeker heeft uiteraard niet meer dan een oppervlakkige en tijdelijke relatie met deze dienstverleners. Velen van hen vragen zich misschien af waarom hun gasten een luxe leventje leiden, terwijl ze na een lange reis vanuit de luxe hotels waar ze werken terugkeren naar hun armoedige huis.
- Omdat toeristische zones vaak duur zijn, moeten veel mensen die in de toeristische sector werken vaak ver van hun woonplaats wonen. Deze reisuitdagingen kunnen tot wrevel leiden bij de klanten van de sector.
- Voorbeelden van gedwongen woon-werkverkeer als gevolg van gentrificatie zijn talrijk, van New York City tot San Francisco en in grote delen van Europa, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.
- Problemen met depersonalisatie. Door moderne technologie is het toerismepersoneel vervangen door machines. Overal ter wereld zorgen self-check-inmachines (of check-outmachines) ervoor dat men in een restaurant kan eten, in- of uit kan checken bij een hotel of een vliegticket kan printen zonder menselijke interactie.
- Nu de toerisme-industrie mensen vervangt door robots of computerapparaten, wordt zelfs de minimale interactie tussen de dienstverleners en de bezoekers bijna onbestaand. Toerisme heeft in veel gevallen de interactie met klanten opgeofferd op het altaar van efficiëntie.
- Op sommige plekken wordt toerisme nu beschuldigd van cultureel onvriendelijk zijn. Antitoerismebewegingen zijn nu ontstaan in plaatsen als Barcelona, Spanje en Venetië, Italië.
- De lokale bevolking beweert dat de toeristenindustrie niet voor vrede en begrip heeft gezorgd, maar juist voor hoge prijzen en meer afval. Bovendien zijn de lokale bewoners bezoekers vaak gewoonweg onbeschoft gaan vinden.
- Toerisme en kwesties rond mensenhandel en sekshandel Helaas verdienen sommige mensen in de toerismesector ook geld via prostitutie, mensenhandel of de verkoop van illegale drugs.
- Deze acties bezorgen de industrie een zwarte vlek en schaden de vele eerlijke mensen die in het toerisme werken. De lokale bevolking verkoopt deze illegale producten aan bezoekers of is slachtoffer geworden van bezoekers die zich bezighouden met illegale acties.
- In beide gevallen staat toerisme niet bekend als een industrie die vrede bevordert.
- Brengt toerisme vijandige volkeren dichter bij elkaar?
- Medewerkers van de toeristenindustrie beweren dat hun sector mensen uit oorlogsgebieden samenbrengt, maar in werkelijkheid zijn visa voor oorlogsgebieden zeldzaam tot niet-bestaand. En als iemand dan toch een visum krijgt, zijn de beperkingen zo groot dat de communicatie tot een minimum beperkt blijft.
- Om toerisme dichter bij elkaar te brengen, moeten er minder visumbeperkingen gelden en moet er een respectvolle dialoog tussen mensen plaatsvinden.
Als de toeristische sector een sector van vrede wil zijn in plaats van een sector van wrok en frustratie, dan moet ze deze uitdagingen aanpakken.
De World Tourism Network zal een zinvolle dialoog over deze uitdagingen nastreven.
Alleen dan kunnen wij in de toeristische sector onszelf werkelijk een vredesindustrie noemen.
