Op de extra grote witte envelop stond het blauwe logo van het Department of Homeland Security. Binnen vond ik 20 fotokopieën van de administratie van de regering op mijn internationale reizen. Elke buitenlandse reis die ik sinds 2001 heb gemaakt, werd genoteerd.
Ik had de dossiers opgevraagd nadat ik had vernomen dat de overheid “passagiersactiviteit” volgt. Vanaf het midden van de jaren negentig overhandigden veel luchtvaartmaatschappijen passagiersgegevens. Sinds 1990 heeft de regering de opdracht gegeven dat de commerciële luchtvaartmaatschappijen deze informatie routinematig en elektronisch verstrekken.
Een passagiersdossier bevat doorgaans de naam van de persoon die reist, de naam van de persoon die de informatie heeft verstrekt tijdens het regelen van de reis en details over hoe het ticket is gekocht, volgens documenten die zijn gepubliceerd door het Department of Homeland Security. Er worden records gemaakt voor burgers en niet-burgers die onze grenzen overschrijden. Een agent van US Customs and Border Protection kan met een paar toetsaanslagen op een computer een reisgeschiedenis voor elke reiziger genereren. Ambtenaren gebruiken de informatie om terrorisme, georganiseerde misdaad en andere illegale activiteiten te voorkomen.
Omdat ik nieuwsgierig was naar wat er in mijn reisdossier staat, deed ik een verzoek om een kopie van de Wet op de Vrijheid van Informatie (FOIA).
Mijn grootste verrassing was dat het IP-adres (Internet Protocol) van de computer waarmee ik mijn tickets via een webbureau kocht, werd genoteerd. Op de eerste documentafbeelding die hier is gepost, heb ik rood omcirkeld het IP-adres van de computer die is gebruikt om mijn paar vliegtickets te kopen.
(Aan elke computer op internet wordt een IP-adres toegewezen. Elke keer dat die computer een e-mail verzendt - of wordt gebruikt om een aankoop te doen via een webbrowser - moet hij zijn IP-adres onthullen, wat zijn geografische locatie aangeeft.)
De rest van mijn dossier bevatte details over mijn reisroutes, het bedrag dat ik voor tickets heb betaald en de luchthavens die ik in het buitenland heb gepasseerd. Mijn creditcardnummer stond niet vermeld, en ook geen hotels die ik heb bezocht. In twee gevallen werd de basisidentificatie-informatie over mijn reisgenoot (wiens ticket deel uitmaakte van dezelfde aankoop als de mijne) in het dossier opgenomen. Misschien is die informatie per ongeluk opgenomen.
Sommige delen van mijn documenten werden onleesbaar gemaakt door een ambtenaar. Vermoedelijk bevat deze informatie materiaal dat geclassificeerd is omdat het de innerlijke werking van wetshandhaving zou onthullen.
Hier is het dieptepunt van de records.
De commerciële luchtvaartmaatschappijen sturen deze passagiersgegevens naar Customs and Border Protection, een agentschap binnen het Department of Homeland Security. Computers matchen de informatie met de databases van federale departementen, zoals Treasury, Agriculture en Homeland Security. Computers leggen verbanden tussen bekende en voorheen ongeïdentificeerde terroristen of terrorismeverdachten, evenals verdachte of onregelmatige reispatronen. Een deel van deze informatie is afkomstig van buitenlandse regeringen en wetshandhavingsinstanties. De gegevens worden ook gecontroleerd met Amerikaanse staats- en lokale wetshandhavingsinstanties, die personen volgen die een arrestatiebevel hebben of die een straatverbod hebben. De gegevens worden niet alleen gebruikt om terrorisme te bestrijden, maar ook om georganiseerde misdaad en andere illegale activiteiten te voorkomen en te bestrijden.
Ambtenaren gebruiken de informatie om te helpen beslissen of een passagier extra moet worden gescreend. Voorbeeld: na overzeese reizen heb ik in de rij gestaan bij de grenscontroleposten van de VS en mijn paspoort laten vegen en mijn elektronische dossier laten onderzoeken. Een paar keer heeft iets in mijn dossier ertoe geleid dat agenten me naar een zijkamer hebben getrokken, waar me aanvullende vragen zijn gesteld. Soms moest ik een ontbrekende middelste initiaal verduidelijken. Andere keren werd ik doorverwezen naar een secundair onderzoek. (Ik heb hier al eerder over geblogd.)
Wanneer is deze elektronische gegevensverzameling begonnen? In 1999 begon de US Customs and Border Protection (toen bekend als de US Customs Service) op vrijwillige basis elektronische passagiersidentificatie-informatie te ontvangen van bepaalde luchtvaartmaatschappijen, hoewel daarvoor enkele papieren documenten werden gedeeld. Ongeveer 6 jaar geleden begon een verplicht, geautomatiseerd programma. Het congres financiert het passagiersscreeningprogramma van dit geautomatiseerde targetingsysteem voor ongeveer $ 30 miljoen per jaar.
Hoe veilig is uw informatie? Regelgeving verbiedt ambtenaren om de gegevens van een reiziger - of de risicobeoordeling van een reiziger door de overheid - te delen met luchtvaartmaatschappijen of particuliere bedrijven. Een dossier wordt 15 jaar bewaard, tenzij het is gekoppeld aan een onderzoek, in welk geval het voor onbepaalde tijd kan worden bewaard. Computers van bureaus versleutelen de gegevens niet, maar ambtenaren dringen erop aan dat andere maatregelen - zowel fysiek als elektronisch - onze gegevens beschermen.
Ik vraag me af of het verzamelen van gegevens door de overheid relevant en noodzakelijk is om het doel van het agentschap bij het beschermen van onze grenzen te bereiken. De hoeveelheid verzamelde gegevens en de snelheid waarmee de records groeien en worden gedeeld met ambtenaren in het hele land, suggereert dat het potentieel voor misbruik uit de hand zou kunnen lopen. Anderen vragen zich misschien af of de inspanningen effectief zijn. Ik vroeg bijvoorbeeld beveiligingsexpert Bruce Schneier Schneider naar de inspanningen van de FBI om passagiersactiviteit te volgen, en hij antwoordde per e-mail:
“Ik denk dat het tijdverspilling is. Er is een mythe dat we terroristen uit de menigte kunnen plukken als we maar meer informatie zouden weten.”
Aan de andere kant kunnen sommige mensen het geruststellend vinden dat de overheid technologie gebruikt om onze grenzen veilig te houden.
Oh, nog een ding: zijn uw records het bekijken waard? Misschien niet, tenzij je een probleem hebt ondervonden bij het overschrijden van de landsgrenzen. Om te beginnen zijn de platen een beetje saai. Zo hadden ambtenaren in mijn dossier de (vermoedelijk) meest boeiende delen, die gingen over hoe ambtenaren mijn risicoprofiel beoordeelden, zwart gemaakt. Bovendien zijn de records voornamelijk beperkt tot informatie die luchtvaart- en paspoortcontrolefunctionarissen hebben verzameld, dus u zult waarschijnlijk niet verrast zijn door wat u erin leest. Ten slotte kunnen er kosten aan verbonden zijn. Hoewel er voor mij geen kosten in rekening werden gebracht toen ik mijn gegevens opvroeg, zou u een vergoeding van maximaal $ 50 in rekening kunnen brengen als het moeilijk is om uw gegevens te verkrijgen. Natuurlijk zijn er kosten voor de belastingbetalers en voor de veiligheidsmiddelen van ons land wanneer er ook een verzoek wordt ingediend.
Wordt u echter vastgehouden aan de grens of vermoedt u een probleem met uw administratie, vraag dan in ieder geval een kopie aan. US Customs and Border Protection is wettelijk verplicht om uw administratie aan u beschikbaar te stellen, op enkele uitzonderingen na. Uw verzoek moet schriftelijk op papier worden ingediend en door u worden ondertekend. Vraag om de 'informatie over mij in het geautomatiseerde targetingsysteem' te zien. Stel dat uw verzoek is gedaan "in overeenstemming met de Freedom of Information Act, zoals gewijzigd (5 USC 552)." Voeg toe dat u een kopie van uw administratie wilt laten maken en opsturen zonder deze eerst te inspecteren. Uw brief moet uiteraard voldoende details bevatten om een ambtenaar in staat te stellen uw dossier te vinden. Geef dus je paspoortnummer en postadres op. Zet een datum op uw brief en maak een kopie voor uw eigen administratie. Op uw envelop moet u opvallend de woorden "FOIA Request" afdrukken. Het moet worden gericht aan "Freedom of Information Act Request", US Customs Service, 1300 Pennsylvania Avenue, NW., Washington, DC 20229. Wees geduldig. Ik heb een jaar moeten wachten op een kopie van mijn administratie. Als u denkt dat er een fout in uw dossier staat, vraag dan om een correctie door een brief te schrijven aan de Customer Satisfaction Unit, Office of Field Operations, US Customs and Border Protection, Room 5.5C, 1300 Pennsylvania Avenue, NW, Washington, DC 20229
