De beschuldigingen van gedwongen uitzettingen van inheemse gemeenschappen in de Ngorongoro beschermd gebied (NCA) in het noorden van Tanzania zijn onecht en misleidend.
De NCA biedt een waarschuwend verhaal over menselijke nederzettingen in beschermde natuurgebieden zonder collectieve richtlijnen en handhaving.
De Tanzaniaanse autoriteiten hebben buitengewone zorg, medeleven en aandacht besteed aan het oplossen van een nationaal conservatievraagstuk met wereldwijde import.
De NCA als beschermd gebied, erkend als werelderfgoed, World Biosphere Reserve en Global Geopark, is als geen ander.
Het is de thuisbasis van geologische formaties uit Pangea voordat de continenten werden gevormd; paleontologische gegevens van de menselijke evolutie die 4 miljoen jaar teruggaan, inclusief de vroegste voetafdrukken van rechtopstaande mensachtigen; en de meest magnifieke Afrikaanse dieren in het wild, waaronder de beroemde Serengeti-migratie.
In losse vergelijking met Amerika bezit NCA de gecombineerde attracties van de nationale parken Yellowstone, Lava Beds, Mesa Verde, Petrified Forest en Crater.
De NCA, die 8,292 km2 beslaat, wordt in het zuiden begrensd door de Great Rift Valley en in het noorden door de korte grasvlakten van Serengeti. De zuidelijke rand wordt gemarkeerd door het wereldberoemde trio van uitgestorven vulkanische kraters - Ngorongoro, Olmoti en Empakai - en unieke nevelwouden.
De Ngorongoro-krater is de grootste ononderbroken caldera ter wereld met een basisoppervlak van 250 km2 omgeven door muren van gemiddeld 600 m. Het is een ware tuin van Eden vol met olifanten, neushoorns, leeuwen, luipaarden, buffels, antilopen, flamingo's, kraanvogels, enz.
De noordelijke rand van het NCA langs het Ndutu-meer herbergt de afkalfgebieden voor de 1.5 miljoen gnoes die de ontzagwekkende migratie van de Serengeti vormen. Daartussenin ligt de 14 km lange Oldupai-kloof waar Richard en Mary Leakey de fossielen van natuurlijke historie en menselijke evolutie hebben opgegraven die 4 miljoen jaar teruggaan.
Ze registreren de evolutie van vier verschillende soorten mensachtigen, waaronder de 'notenkrakerman' Australopithecus boisei van ongeveer 1.75 miljoen jaar geleden; Homo habilis, de maker van vroege stenen werktuigen tussen 1.8 en 1.6 miljoen jaar geleden; Homo erectus, de mensachtiger met een groter lichaam en grotere hersenen die voorafging aan de vroegste moderne mens Homo sapiens.
De recentere menselijke geschiedenis van de NCA is even opvallend. Ongeveer 10,000 jaar geleden werd het gebied bezet door jager-verzamelaars zoals Hadzabe, die een taal gebruiken die gebaseerd is op "klikken" vergelijkbaar met die van "san" of Bosjesmannen in het zuiden. Slechts een paar honderd overleven het leven aan de rand van Lake Eyasi, ten zuiden van de NCA.
Ongeveer 2,000 jaar geleden verschenen de Iraakse agro-herders uit de Ethiopische hooglanden in het gebied. De Centraal-Afrikaanse Bantu-stammen bereikten het gebied 500 - 400 jaar geleden.
De pastorale strijders Datooga arriveerden ongeveer 300 jaar geleden in de regio en verdreven de eerdere bewoners. De Maasai trokken de Nijl op om de NCA te bereiken in het midden van de 1800e eeuw, een paar decennia voordat de Europese jagers en ontdekkingsreizigers ter plaatse kwamen.
De Maasai en Datooga voerden hevige gevechten waarin de Maasai de overhand hadden. Tegenwoordig zijn de Maasai de meest dominante en alomtegenwoordige stammen in de NCA met aanzienlijke lokale en nationale politieke invloed, geholpen door sterke steungroepen in Europese hoofdsteden.
In 1959 werd het Greater Serengeti-Ngorongoro-wildreservaat in twee delen verdeeld. Het Serengeti National Park zonder menselijke nederzettingen en het Ngorongoro Conservation Area herbergt pastorale nederzettingen.
De historische gegevens uit die tijd zijn schaars en onvolledig. In 1959 schatten de koloniale archieven dat ongeveer 4,000 Maasai-stamleden in de NCA woonden en een vergelijkbaar aantal dat vanuit de Serengeti verhuisde met een collectieve kudde van ongeveer 40,000 - 60,000 runderen.
Hedendaagse schattingen van Datooga en Hadzabe in het gebied ontbreken. Tegenwoordig zijn de steeds meer sedentaire gemeenschappen van de NCA uitgegroeid tot meer dan 110,000 met meer dan een miljoen runderen, schapen en geiten. De NCA staat onder zware demografische druk van zich uitbreidende gevestigde gemeenschappen met permanente structuren binnen het beschermde gebied en zelfs snellere landbouw- en stedelijke groei die grenst aan de zuidelijke grens.
De NCA van vandaag is verre van wat werd verwacht door de ordonnantie van 1959 - weinig voorbijgaande pastorale gemeenschappen die naast elkaar bestaan in evenwicht met en bijdragen aan de bescherming van de hulpbronnen van het gebied. De huidige situatie is slecht voor zowel de gemeenschappen als het behoud.
De ecologische integriteit van de NCA en het grotere Serengeti-ecosysteem staat onder ernstige aanhoudende stress door ongekende bodemdegradatie en -ontwikkeling. De levensstandaard van gemeenschappen binnen de NCA is aantoonbaar lager dan die van hun zusters die daarbuiten wonen en die meer toegang hebben tot gezondheidszorg, onderwijs en markten.
Uitbreidende nederzettingen in de NCA vereisen begrijpelijkerwijs vergelijkbare levensomstandigheden als die van hun broeders daarbuiten. De huidige impasse van onverenigbare en onvervulde verwachtingen, diepe ontevredenheid en onzekere toekomst is het resultaat van meer dan 60 jaar vallen en opstaan met tal van beleidsaanbevelingen.
De keuze wordt tegenwoordig steeds duidelijker. Ofwel de NCA-gemeenschappen dezelfde voordelen bieden als buiten de NCA, wat resulteert in een grotere bevolkingsgroei en ontwikkeling tot de onvermijdelijke en totale erosie van de wilderniswaarden, of de NCA-gemeenschappen vrijwillige opties bieden voor hervestiging buiten de grenzen van het beschermde gebied.
De Maasai zullen, net als de Datooga en Hadzabe, altijd de voorkeur genieten van toegang tot hun culturele sites in de NCA. Politiek opportunisme heeft geleid tot de huidige degradatie van de NCA-ecologie en gemeenschappen. Er is politieke vastberadenheid nodig om de koers te corrigeren voordat er niets meer te redden valt.
De voorgestelde actie van de Tanzaniaanse president Samia biedt een kans om een voor beide partijen voordelige toekomst voor de NCA en haar gemeenschappen in kaart te brengen. President Samia heeft haar ministerie van Land, Huisvesting en Ontwikkeling opgedragen om 521,000 hectare eersteklas land buiten de NCA ter beschikking te stellen voor vrijwillige hervestiging.
In 2022 zullen naar verwachting zo'n 40,000 personen uit 8,000 huishoudens het aanbod accepteren. De regering categoriseert 22,000 van hen die geen vee hebben als behoeftig. Nog eens 18,000 zijn geclassificeerd als zeer slecht. Elk huishouden krijgt een huis met 3 slaapkamers op 2.5 hectare met extra 5 hectare landbouwgrond plus het gebruik van gemeenschappelijke weidegronden.
Tot de hervestigde gemeenschappen behoren ook scholen, medische centra, marktplaatsen en recreatieve voorzieningen. De NCA zal tot 18 maanden voedsel verstrekken aan hervestigde gezinnen om een soepele overgang te garanderen. Aan NCA-huishoudens die willen verhuizen naar een land van hun keuze, worden afzonderlijke stimuleringsmaatregelen van contant geld en verhuiskosten aangeboden.
In 2022 zullen naar verwachting nog eens 2,000 personen uit 400 huishoudens gebruik maken van deze stimuleringsmaatregelen. Deze en aanvullende vrijwillige verplaatsingsstimulansen zullen tot 2029 blijven bestaan. Julius Nyerere, de eerste premier van Tanzania, kondigde bij de onafhankelijkheid van zijn land in 1961 het Arusha-manifest aan waarin hij zich inzet voor het behoud van wilde dieren ten behoeve van de Tanzanianen en de rest van de wereld.
De vooruitziende actie van president Samia draagt die erfenis verder. Volharden in de status-quo is onverantwoord, aangezien het sluimerende conflict, als het niet wordt aangepakt, zal leiden tot een zekere uitputtingsslag van de universele natuurlijke en culturele waarden van de NCA.
Dr. Freddy Manongi is de commissaris voor natuurbehoud van de Ngorongoro Conservation Area Authority die de NCA beheert. Dr. Kaush Arha was eerder de plaatsvervangend assistent. Secretaris. For Wildlife and Parks en de Associate Solicitor bij het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken.
Artikel geschreven door: Freddy Manongi en Kaush Arha
