Dood van de koning der koningen van Egypte - Tut

DNA- en CT-scananalyse van de mummie van de farao Toetanchamon uit de 18e dynastie (ca. 1333-1323 v.Chr.) En van mummies waarvan bekend is of vermoed wordt dat ze leden van zijn naaste familie zijn, hebben verrassend nieuw bewijs opgeleverd voor de afstamming en de doodsoorzaak van de jonge koning . Een bijkomend resultaat van de nieuwe studie, waarin DNA-analyse voor het eerst effectief kon worden gebruikt op oude Egyptische mummies, is dat verschillende voorheen niet-geïdentificeerde mummies nu een naam kunnen krijgen. Deze onderzoeken werden uitgevoerd door Egyptische wetenschappers en internationale consultants als onderdeel van het Tutankhamun-project, onder leiding van Dr. Zahi Hawass. Deze bevindingen zijn gepubliceerd door JAMA, de Journal of the American Medical Association, in hun uitgave van 17 februari 2010 (Volume 303, nr. 7).

De belangrijkste conclusies van het team zijn dat de vader van Toetanchamon de "ketterende" koning Achnaton was, wiens lichaam nu vrijwel zeker wordt geïdentificeerd met de mummie van KV 55 in de Vallei der Koningen. Zijn moeder, die nog steeds niet bij naam kan worden geïdentificeerd, is de "Jongere Dame" begraven in het graf van Amenhotep II (KV 35). De mummie van de "Oudere Dame" uit hetzelfde graf kan nu definitief worden geïdentificeerd als de grootmoeder van Toetanchamon, koningin Tiye. Nieuw licht werd geworpen op de doodsoorzaak van Toetanchamon met de ontdekking van DNA van de parasiet die malaria veroorzaakt; het is waarschijnlijk dat de jonge koning stierf aan complicaties als gevolg van een ernstige vorm van deze ziekte.

De primaire analyse werd uitgevoerd in een nieuw gebouwd DNA-laboratorium in het Egyptisch Museum, Caïro, gewijd aan oud DNA; dit werd door Discovery aan het project geschonken. Er werden twee soorten DNA-analyse uitgevoerd op monsters die uit de botten van deze mummies waren genomen: analyse van specifieke nucleaire DNA-sequenties van het Y-chromosoom, die rechtstreeks van vader op zoon wordt doorgegeven, om de vaderlijke lijn te bestuderen; en genetische vingerafdrukken van het autosomale DNA van het nucleaire genoom dat niet rechtstreeks het geslacht van een persoon bepaalt. Om de DNA-resultaten te verifiëren, werden de analyses herhaald en onafhankelijk gerepliceerd in een nieuw uitgerust oud DNA-laboratorium met een aparte groep personeel. De CT-scans werden uitgevoerd met een beweegbare multi-slice CT-eenheid C130 KV, 124-130 ms, 014-3 mm plakdikte, Siemens Somatom Emotion 6, gedoneerd aan het project door Siemens en de National Geographic Society.

Zowel de analyse van het Y-chromosoom als de genetische vingerafdrukken werden met succes uitgevoerd en hebben de oprichting mogelijk gemaakt van een familie van vijf generaties voor de jonge koning. De analyse bewijst onomstotelijk dat de vader van Toetanchamon de mummie was die in KV 55 werd gevonden. De CT-scan van het project van deze mummie geeft een leeftijd bij overlijden van tussen de 45 en 55 voor deze mummie, wat aantoont dat deze mummie (waarvan eerder werd aangenomen dat hij stierf tussen de leeftijden van 20 en 25) is vrijwel zeker Achnaton zelf, zoals het Egyptologisch bewijs uit het graf al lang heeft gesuggereerd. Ter ondersteuning van deze afstamming volgt het DNA ook een directe lijn van Toetanchamon via de KV 55-mummie naar Achnaton's vader Amenhotep III. DNA toont aan dat de moeder van de KV 55-mummie de "Elder Lady" van KV 35 is. Deze mummie is de dochter van Yuya en Tjuya, en dus definitief geïdentificeerd als de grote koningin Tiye van Amenhotep III.

Een ander belangrijk resultaat van de DNA-analyse is dat de "Jongere Dame" van KV 35 positief geïdentificeerd is als de moeder van Toetanchamon. Het project kan haar nog niet bij naam identificeren, hoewel de DNA-onderzoeken ook aantonen dat ze de dochter was van Amenhotep III en Tiye en dus de volle zus van Achnaton. Dus de enige grootouders van Toetanchamon aan zowel zijn vader- als moederskant waren Amenhotep III en Tiye.

Twee doodgeboren foetussen werden gemummificeerd gevonden en verborgen in een kamer van het graf van Toetanchamon. Voorlopige DNA-analyse ondersteunt de Egyptologische overtuiging dat dit kinderen waren van de jonge koning. Deze analyse heeft ook een mummie voorgesteld die bekend staat als KV21A, een koninklijke vrouw wiens identiteit voorheen volledig onbekend was, als de meest waarschijnlijke moeder van deze kinderen en dus als de vrouw van Toetanchamon, Ankhsenamun.

Het project bestudeerde de CT-scans van de familie zorgvuldig om erfelijke aandoeningen op te sporen, zoals het Marfan-syndroom en gynaecomastie / craniosynostosesyndromen, die eerder werden gepostuleerd op basis van voorstellingen in de Egyptische kunst. Er werd geen bewijs gevonden voor een van deze ziekten, dus de artistieke conventies die werden gevolgd door de koninklijke familie uit de Amarna-periode werden hoogstwaarschijnlijk gekozen om religieuze en politieke redenen.

Een ander belangrijk resultaat van de DNA-studies was de ontdekking van materiaal van Plasmodium falciparum, de protozoön die malaria veroorzaakt, in het lichaam van Toetanchamon. Uit de CT-scan bleek ook dat de koning een kreupele voet had, veroorzaakt door avasculaire botnecrose. Het project gelooft dat de dood van Toetanchamon hoogstwaarschijnlijk het gevolg was van de malaria in combinatie met zijn over het algemeen zwakke constitutie. De CT-scan van de farao bevestigde eerder de aanwezigheid van een niet-genezen breuk in het linkerdijbeen van de koning; het team speculeert dat de verzwakte toestand van de koning kan hebben geleid tot een val, of dat een val zijn toch al kwetsbare fysieke toestand heeft verzwakt.