Het pictogram van Afrika voor dieren in het wild en natuurbehoud sterft

Van Duitsland tot Afrika, Professor dr. Markus Borner had ongeveer 4 decennia gewerkt aan natuurbehoud en natuur in Tanzania, Oost-Afrika en de rest van Afrika.

Een rapport van de Frankfurt Zoological Society (FZS) bevestigde dat de beroemde Duitse natuurbeschermer op 10 januari van dit jaar is overleden en een eeuwige legende achterliet op natuurbehoud in Afrika, waar hij bijna de helft van zijn leven wijdde aan het voortbestaan ​​van wilde dieren en de bescherming van de natuur.

Prof. Dr. Borner bracht zijn leven door in de Serengeti van Tanzania, een thuis weg van zijn ouderlijk huis, de Bondsrepubliek Duitsland. Serengeti National Park in het noorden van Tanzania was het echte thuis van Markus Borner.

"Zonder hem en zijn onnavolgbare positieve manier om mensen te inspireren, de juiste mensen op het juiste moment samen te brengen, zou de Serengeti zeker niet zijn wat het nu is: een icoon onder de nationale parken van Afrika", aldus Dagma Andres-Brummer, het hoofd van de FZS. van communicatie.

"Markus zelf benadrukte dat het de inspanningen van zijn team en vooral de Tanzaniaanse National Parks Authority (TANAPA) waren die de unieke wildernis van de Serengeti en zijn wilde dieren beschermden," voegde Dagma toe.

Hij was het hart en de ziel van veel van deze inspanningen, altijd een drijvende kracht als het ging om het aangaan van nieuwe uitdagingen, het vinden van nieuwe oplossingen en het ontdekken van nieuwe manieren. Hij ontmoette iedereen respectvol en op ooghoogte en was altijd trouw aan zichzelf. Dit leverde hem het hoogste respect op in Tanzania en ver daarbuiten.

Dagma zei in haar persbericht dat toen Markus Borner en zijn jonge gezin in 1983 het kleine huis in het Serengeti National Park introkken, hij waarschijnlijk nooit had gedacht dat het zo'n kern van natuurbehoud zou worden. Hier zaten gerenommeerde wetenschappers, Hollywood-acteurs en politieke besluitvormers op zijn bescheiden veranda te genieten van hun gin-tonic terwijl ze naar hem luisterden en zijn mening waardeerden.

"Met zijn Zwitserse charme, zijn aanstekelijke lach en zijn door en door eerlijk optimisme, liet hij ons keer op keer zien dat mensen wildernis nodig hebben, dat we moeten beschermen wat er nog is, en dat het kan," zei Dagma.

Ondanks de snelle afname van biologische diversiteit; het verdwijnen van bossen, savannes of koraalriffen; en het ernstige verlies van soorten, heeft Markus er nooit aan getwijfeld dat het beschermen van de wildernis de enige juiste manier is. Het is de enige manier om de toekomst van de mensheid te behouden.

De invloed van Markus Borner bleef echter niet beperkt tot de Serengeti. Samen met vele partners op het terrein heeft hij ook invloed gehad op het behoud in andere regio's en in moeilijke tijden.

Als directeur van FZS Africa besloot hij een project op te starten voor de bescherming van berggorilla's in de DR Congo, ondanks aanhoudende burgerlijke onrust. In Zambia begon Markus met de herintroductie van zwarte neushoorns in Noord-Luangwa, en in de Ethiopische hooglanden hield hij toezicht op de oprichting van een FZS-project voor de bescherming van het Bale-gebergte.

Van Ethiopië tot Zimbabwe, Markus heeft de juiste bondgenoten gekozen en mensen in zijn teams opgenomen die, net als hij, gepassioneerd en pragmatisch waren in natuurbehoud.

"In de toekomst zal de grootsheid van een natie niet worden beoordeeld op zijn vooruitgang in technologie of op zijn prestaties op het gebied van architectuur, kunst of sport, maar op de hoeveelheid natuur en biodiversiteit die het kan overdragen aan de volgende generatie," Markus Borner zei ooit.

In 2012 ging Markus met pensioen na 4 decennia in dienst van de Frankfurt Zoological Society. Maar de liefde voor Afrika en zijn wilde dieren hield hem niet alleen vanwege zijn pensionering tegen.

Markus Borner is er altijd diep van overtuigd geweest dat de toekomst in de jonge generatie van Afrika ligt. De Universiteit van Glasgow kende hem een ​​ereprofessoraat toe naast zijn Ph.D. in Biology.

Tot voor kort deelde hij zijn inzichten en coachte hij jonge natuurbeschermingsdeskundigen uit verschillende Afrikaanse landen in het Karimjee Conservation Scholars Program.

Hij kon ook zijn ervaring delen als adjunct-professor aan het Nelson Mandela African Institution of Science and Technology in Arusha, in het noorden van Tanzania.

Markus Borner ontving de Bruno H.Schubert-prijs in 1994, was finalist voor de Indianapolis-prijs in 2012 en ontving in 2016 de prestigieuze Blue Planet-prijs van de Asahi Glass Foundation, die wordt beschouwd als de Nobelprijs voor natuurbehoud.

Zijn visie op een wereld die zijn aard zal waarderen en beseft dat wildernis zijn ware toekomstige hoofdstad is, heeft hem zijn hele leven gevormd. Compromisloos, oprecht en duidelijk in zijn overtuigingen, heeft Markus velen geïnspireerd en gemotiveerd.

Als soorten verdwijnen, als unieke bossen plaats moeten maken voor dammen of wegen, en als we twijfelen of we de natuur nog kunnen beschermen, dan zullen we denken aan Markus 'luide en aanstekelijke lach. Opgeven is geen optie.

De eTN-schrijver van dit artikel had bij verschillende gelegenheden tijdens media-opdrachten contact met Dr. Markus Borner in de Serengeti, op Rubondo Island en in Dar es Salaam in Tanzania.