Een nieuw merk Afrika: World Tourism Network VP Dr. Walter Mzembi spreekt het Afrika Business Forum van de Verenigde Naties toe

Het panel op hoog niveau van het Africa Business Forum, waaraan twee staatshoofden deelnamen, bespraken investeringen in multimodale transportinfrastructuur om de voordelen van de Afrikaanse continentale vrijhandelszone te optimaliseren. De focus lag op luchtvervoer en toerisme”

Dr. Walter Mzembi, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken en de lang dienende minister van Toerisme en Gastvrijheid van Zimbabwe vertegenwoordigde de World Tourism Network. WTN is een in de VS gevestigde organisatie die in 2020 werd opgericht met leden in 128 landen. De World Tourism Network heeft het vergemakkelijken wederopbouw.reizen discussie over de impact van COVID-19 op de reis- en toerismesector. Dr. Mzembi is een van de vice-presidenten van de organisatie en voorzitter van het Afrikaanse Chapter.

Dr. Mzembi concludeerde op het door Addis Ababa gehoste African Business Forum:

Introductie

In 1950 waren er wereldwijd slechts 2 miljoen reizigers, sindsdien, als gevolg van de luchtvaartrevolutie, is de wereldmarkt exponentieel gegroeid, ten minste tot 2019 vóór de Covid 19-pandemie tot 1.47 miljard aankomsten!

 Ik moet nog een sector zien die deze bullish groei door reizen en toerisme kan uitdagen.

Het verbaast daarom niet dat, ondanks de tijdelijke tegenslagen van de pandemie, reizen en toerisme nog steeds door het UN WESP 2022 Report (World Economic Situation Prospects) wordt beoordeeld als de op twee na grootste export en belangrijke sector na brandstoffen en chemicaliën, een belangrijke stimulans van het wereldwijde economische herstel.

De grote vraag is of het op het planningsdashboard van onze Afrikaanse nationale economieën en regionale economische gemeenschappen staat, laat staan ​​de Afrikaanse Unie in termen van prioriteit als economisch herstelstimulator voor zover het onze bronmarkten en hun eigen REC's zoals de Europese Unie?

Als dat zo is, waarom is het aandeel van Afrika in zowel de wereldwijde aankomsten als het inkomen zo lang als ik me kan herinneren tot op de dag van vandaag onder de 5% gehouden? Dus 55 Afrikaanse landen worden beweerd slechts 5% van deze industrie te splitsen, waarvan de directe exportinkomsten in 1.8 $ 2019 biljoen bedroegen en bijna 10% van het wereldwijde BBP?

• Hoe en wie meet de prestaties van deze sector en in welke mate?
• Hoe nauwkeurig zijn onze Afrikaanse statistieken, die vaak een interpolatie en schatting zijn van historische prestaties?

Er is een gezegde dat zegt: "Als je het niet kunt meten, kun je het ook niet weten".

Dus zelfs als ik nadenk over beleidsvoorschriften voor deze belangrijke sector, breng ik de kwestie van de nationale satellietboekhouding voor toerisme naar voren als een prioriteitsgebied voor overweging door regeringen en daarmee gepaard gaande een hele oefening over definities.

Wordt deze sector nog steeds begrepen en doordrenkt van zijn luxedefinitie als een verbruiksproduct voor de rijken en elite van onze samenleving, de internationale reiziger en beroemdheden of proberen we er een mensenrecht van te maken in overeenstemming met onze verplichtingen elders op het gebied van reizen als mensenrecht ?

• Zien we het echt als een facilitator en versneller van de AfCTA en het laagst hangende fruit binnen zijn recente mandaat?
• Als we dat doen, waar zijn dan de bouwstenen op regionaal niveau van reizen en toerisme die moeten verankeren en aansluiten bij de AfCTA-missie?
• Wiens reis- en toerisme-ervaring willen we in eerste instantie faciliteren en mogelijk maken?
• Is het dat van het internationale toerisme dat we blijkbaar vangen met uitsluiting van of het binnenlands toerisme en Afrikaanse investeerders die we helemaal niet lijken te zien?
• Hoe onderscheiden we bijvoorbeeld de netelige kwestie van intra-Afrikaanse migratie van regionaal toerisme of winkeltoerisme van grensoverschrijdende handel en hosselen?
• Spreekt ons migratiebeleid op nationaal niveau het toerismebeleid aan? Wat is het verschil tussen een bezoeker en een toerist?
• Voeren we regelmatig uitgebreide Visitor Exit-enquêtes uit binnen het continent en in onze nationale economieën om ons te helpen bij het formuleren van een responsief beleid voor reizen en toerisme en migratie zelf, beide belangrijke elementen in de toekomst van een AfCTA en daarbij behorend bij het ontwerpen van multimodale transportsystemen die de twee vergemakkelijken ?

Voorafgaand aan de beleidsvoorstellen, is de laatste relevante vraag over de noodzaak voor Afrikaanse landen om elk een nationale luchtvaartmaatschappij te hosten, zelfs als de economische overwegingen om dit te doen botweg zijn, tegen hoge kosten en bloeding voor ficus en het daarmee gepaard gaande grove wanbeheer, opzettelijk en onbedoeld. 

• Waarom ontsnapt de logica van luchtvaartconsolidaties aan regionale integratie?
• De logica van de domesticatie van vliegreizen en de integratie ervan op regionaal niveau, waarom wordt dit niet nagestreefd?
• Modellen zoals Central Africa Airlines tijdens de Federatie van Rhodesië en Nyasaland in de jaren '50 en '60? 

Ik beantwoord dit kort met enkele beleidsvoorstellen die niet nieuw zijn, maar die wel nadruk en verduidelijking behoeven.

Heroriëntatie van de grens van de ontwikkeling van toerisme in Afrika

• Een benchmark van Chinees toerisme in 2019 naar het hele Afrikaanse continent is nodig om de kracht van binnenlands toerisme en reizen en planning ervoor aan te tonen.
• Er waren 155 miljoen uitgaande toeristen uit China naar andere bestemmingen, 145 miljoen aankomsten die $ 131 miljard aan inkomsten genereerden, integendeel, er waren ongeveer 6 miljard binnenlandse reizen/aankomsten die $ 824 miljard aan inkomsten opleverden.
• Een mildere vergelijking door Afrika in tegenstelling tot het bovenstaande zou zijn 2018-prestaties van 67 miljoen aankomsten die $ 194.2 miljard inkomsten genereren, wat neerkomt op 8.5% van het BBP en een bijdrage van 56% door binnenlands toerisme vergeleken met 44% van internationaal verkeer, 71% vrijetijdstoerisme en slechts 29% toegeschreven aan zakelijk toerisme.
• Hoewel er een aanzienlijke verbetering is te zien dankzij een bedrijfsvriendelijker beleid en MICE-initiatieven, met name door Rwanda, Zuid-Afrika, Kenia en Ethiopië.
• Dit versterkt de noodzaak om binnenlands en regionaal toerisme op te voeren, aangezien dit duurzamer is in het licht van de toegenomen eenzijdige actie van de natiestaten in hun strijd tegen de Covid-19-pandemie en het opleggen van reissancties en -adviezen aan elkaar
• In wezen heeft Afrika niet goed gepresteerd en de statistieken tonen aan dat om te herstellen, binnenlandse en interregionale reizen moeten worden vergemakkelijkt en mogelijk gemaakt door krachtiger overheidsingrijpen en beleidsvoorschriften

• Terwijl binnenlandse reizen en toerisme in 2019 55% bedroeg in Afrika, was het ver onder andere vergelijkingen met Europa (83%), Azië en de Stille Oceaan (74%) en Noord-Amerika (83%).
• De recente cijfers voor 2021 laten zien dat het Afrikaans toerisme is gedaald tot 21% van zijn topprestaties en roept dus op tot assertiever toerismeleiderschap en creativiteit voor een opleving.
• Bestemmingen ontwerpen beleid en handhaven voorschriften die hun waarde behouden in hun land door middel van bestraffende vertrekbelastingen en zelfs het bewapenen van Covid-19-voorschriften tegen uitgaande reizen die lang als een lek werden beschouwd als de uitgaande uitgaven groter zijn dan de inkomende uitgaven en aankomsten.
  Analyses omvatten dus of een land een netto positief of negatief reissaldo heeft.
• De centrale kritieken zijn het gebruik van binnenlandse, intracontinentale en interregionale reizen en toerisme op de rug van agressieve National Visit en Africa Must Visit Africa-campagnes!

De belangrijkste institutionele en beleidsvoorschriften om dit te bereiken zijn onder meerlia

1. Merk Afrika
2. Afrika heeft 55 landen en 55 unieke merken, maar wordt behandeld als één aaneengesloten land en bestemming.
3. Wanneer een van de merken niet presteert, vormt dit bijkomende schade aan het hele continentale merk.

• De projectie van Afrika via de 55 landenmerken ontbreekt aan strategische alomvattende coördinatie, verpakking, communicatie en positionering op continentaal niveau om concurrerend te zijn.
• Het proces van Brand Africa moet door de overheid worden geleid (vanaf het landniveau, subregionaal niveau), door de particuliere sector aangestuurd en op de gemeenschap gericht. Brand Africa Project moet dringend op AU-niveau in gebruik worden genomen
• Institutionalisering van het toerismebeleid
• Subregionale institutionele configuraties zijn van cruciaal belang en in dit opzicht moeten bureaucraten en politici de doeltreffendheid van het herstellen en oprichten van regionale toeristische instellingen, zoals de eens zo levendige maar nu ter ziele gegane RETOSA (Regional Tourism Organization of Southern Africa) in de SADC-regio ter discussie stellen. en Oost-Afrika Toerisme Organisatie.
• Op continentaal niveau vereist het Brand Africa Project institutionalisering.
• Het is duidelijk dat toerisme, net als andere economische sectoren zoals handel en handel, landbouw en mijnbouw, belangrijk is in de mate dat het een zelfstandige institutionele aanwezigheid bij de AU vereist om continentale solidariteit op te bouwen, gemeenschappelijke uitdagingen te formuleren en de uitdagingen aan te gaan om de concurrentievermogen van de sector op continentaal niveau.
• Zijn op zichzelf staande afwezigheid impliceert dat de sector begraven is in andere sectoren en daarom niet de bekendheid krijgt die het verdient.

• Deze organisatorische verandering op subregionaal en continentaal niveau faciliteert reizen en toerisme in Afrika.
• In wezen verbetert het de lobby voor strategische inzet en krachtige aanwezigheid van Afrika op het niveau van intergouvernementele instanties, zoals de UNWTO, het leiderschap van dergelijke VN-agentschappen overnemen om zowel de wereldwijde als de Afrikaanse reis- en toerismeagenda vooruit te helpen.
• Daarom is ons voorstel om een ​​sterke Afrikaanse institutionele aanwezigheid te hebben op subregionaal en continentaal niveau, waarrond synergieën met de UNWTO Commission for Africa kan haar plaats vinden voor sterkere samenwerking, coördinatie en het krijgen van steun voor het herstel, de ontwikkeling en transformatie van reizen en toerisme in Afrika.
• Momenteel is er geen verband tussen de Afrikaanse Unie, de subregio's in Afrika en de UNWTO, welke versnippering de coördinatie van de reis- en toerismeagenda beïnvloedt.
• Als zodanig zijn de resoluties voorgeschreven bij de UNWTO niveau, drijven in Madrid, het hoofdkantoor van UNWTO omdat er op continentaal en subregionaal niveau geen robuuste structuren voor implementatie zijn, waardoor dergelijke processen worden overgelaten aan de grillen van de individuele ministers om zelf te bepalen wat ze willen implementeren.

Het voorstel:

• Het meest strategische voorstel is om de transformatie van de eenheid voor toerisme in de AU te overwegen en een volwaardige Afrikaanse toeristenorganisatie (ATO) te vormen met verplicht lidmaatschap van een land, ondersteund door vrijwillig aangesloten en associatielidmaatschap van strategische entiteiten en organisaties die reizen en Toerisme in Afrika.
• Het ontbreken van deze structuur belemmert de start van de AfCTA, wiens mandaat echt begint met het laagst hangende fruit, reizen en toerisme. In wezen begint de continentale waardeketen voor Open Handel en Investeringen met Reizen – Bezoek – Handel en Investeren.
• Idealiter neemt geen enkele serieuze investeerder een beslissing over handel en investeringen vóór het verkenningsbezoek en meerdere andere bezoeken om desktopstudies en de laatste tijd virtual reality te bevestigen. Zelfs metarverse teleportatie-ervaringen zullen de fysieke bezoeken niet volledig vervangen.
• Visum openheid
•  Visa bij aankomst voor alle Afrikaanse burgers is de sleutel in de transformatie van reizen en toerisme, en dit kan de intra-Afrikaanse handel aanzienlijk verbeteren. Onze landen opsluiten in visumregimes, sluit zaken uit en is niet nuttig voor Afrika.
• Er is inderdaad bewijs om de voordelen van verhoogde mobiliteit aan te tonen.
• Niet alleen het Akkoord van Schengen en de Samenwerkingsraad van de Golf, maar ook enkele Afrikaanse landen hebben de visumbeperkingen versoepeld, waaruit deze realiteit blijkt. Rwanda is bijvoorbeeld een groot voorstander van Visumvrij Afrika.
• Met het visum bij aankomst voor alle Afrikaanse burgers. Dispensatie, het land zag een toename van 24% in het aantal toeristen en een toename van 50% in de intra-Afrikaanse handel. Alleen al de handel met de Democratische Republiek Congo is sinds de uitvoering van het beleid met 73% gestegen.
• En toen Rwanda de werkvergunningen voor Oost-Afrikaanse burgers afschafte, steeg de handel van het land met Kenia en Oeganda met minstens 50%.
• Ook de Seychellen zagen voordelen als een van de weinige volledig visumvrije landen in Afrika. Nadat het beleid was aangenomen, zagen de Seychellen tussen 7 en 2009 een gemiddelde stijging van 2014% per jaar in het internationale toerisme in het land.
• Uiteindelijk zal Afrika tegen 2035 192 miljoen extra passagiers per jaar zien, waardoor de totale markt op 303 miljoen passagiers komt die van en naar Afrikaanse bestemmingen reizen.
• Dus hoewel er uitdagingen zijn, nemen ook de kansen volgens deze prognoses toe. Met publiek-private partnerschappen voor het upgraden van infrastructuur voor visa, open luchten en visumliberalisering, zal de luchtvaart in Afrika zeker stijgen.

De vraag is nu:

• Hoe snel kunnen we dit realiseren en deze maatregelen implementeren?
• In de toekomst moeten visa opnieuw worden bekeken en we moeten de moeilijkheden bij het verkrijgen of verwijderen van de visa wegnemen om reizen en toerisme binnen Afrika te verbeteren.
• De realiteit is dat visumopenheid de toeristische sector van het continent ondersteunt en veel meer geschoolde banen kan creëren.
• De AfDB's Africa Tourism Monitoring Report schetst dat een regeling voor visumliberalisering het toerisme met 5% tot 25% zou kunnen doen toenemen. In hetzelfde rapport wordt opgemerkt dat het toegenomen toerisme zal leiden tot nieuwe zakelijke kansen in vervoer, hotels, winkelcentra en restaurants.
• In wezen betekent dit voor de 60% van de Afrikaanse jongeren die momenteel werkloos zijn, een nieuwe arbeidsmarkt, die niet alleen ongewenste migratie van jongeren naar andere landen en Europa voorkomt, maar ook op de lange termijn de lokale braindrain tegengaat.

Connectiviteit - Een game-wisselaar

Individuele staatsbalansen kunnen luchtvaartmaatschappijen niet ondersteunen, ondanks het belang dat wordt gehecht aan nationale trots en soevereine identiteit.

Regeringen zouden samenwerkingsproducten voor de luchtvaart moeten overwegen en een dynamische Afrikaanse luchtvaartsector vormgeven. Daartoe zal de cruciale kwestie van liberalisering sterke resultaten opleveren:

• nieuwe routes
• frequentere vluchten
• betere verbindingen
• lagere tarieven.

Het is denkbaar dat dergelijke verbeteringen mogelijk het aantal passagiers doen toenemen, wat zowel directe als indirecte positieve effecten zal hebben op reizen, toerisme en handel in Afrika.

Dus, volgens een IATA-enquête, als slechts 12 belangrijke Afrikaanse landen hun markten zouden openen en de connectiviteit zouden vergroten, zouden in die landen 155,000 extra banen en USD 1.3 miljard aan jaarlijks BBP worden gecreëerd.

Uit een onderzoek van InterVISTAS Consulting blijkt dat liberalisering in Zuid-Afrika naar schatting 15,000 nieuwe banen kan opleveren en 284 miljoen dollar aan nationale inkomsten kan genereren.

Aan de andere kant heeft het gebrek aan liberalisering gevolgen voor de connectiviteit en de ticketkosten.

In de meeste gevallen vliegen de meeste reizigers inefficiënt en duur naar een tweede of derde land, inclusief naar Europa of het Midden-Oosten voordat ze de eindbestemming in Afrika bereiken. Dit komt door connectiviteitsproblemen omdat de Afrikaanse landen niet hebben geliberaliseerd.

Wereldwijd voeren lowcostmaatschappijen gemiddeld ongeveer een kwart van alle vluchten uit. In Afrika halen ze echter niet eens 10%, wat de ticketprijzen duidelijk onbetaalbaar maakt.

Dus wat staat de Afrikaanse lucht te wachten?

1. Open skies-beleid: volledige uitvoering van het Yamoussoukro-besluit.

• Stel de Single African Air Transport Market in die tot doel heeft het Afrikaanse luchtruim te openen en de intra-Afrikaanse luchtverbindingen te verbeteren. Tot nu toe hebben 26 Afrikaanse landen zich aangemeld, maar bij de uitvoering is er weinig politieke wil.
• Steun regionale luchtvaartmaatschappijen Ethiopian Airlines en Kenyan Airlines in Oost-Afrika,
• Steun Asky in Togo, West-Afrika
• Steun South African Airways in Zuid-Afrika. Zuidelijk Afrika biedt geweldige vooruitzichten voor de transformatie van reizen, toerisme en handel op het continent.
• Steun Egypt Air in Noord-Afrika.
• Naast de ondersteuning van Regionale Luchtvaartmaatschappijen moeten Open Sky - beleid , Air Service Agreements , versoepeling van tariefbarrières en nieuwe infrastructuur die de toegankelijkheid en connectiviteit van bestemmingen verbetert , zijn .
• Global Airlines kan in de palm van de naties zijn in plaats van tegen belachelijke kosten het levensonderhoud van National Airlines te ondersteunen en de onnodige versnippering die nu over het hele continent optreedt, weg te nemen.

Conclusie

Institutionalisering van toerisme op nationaal, subregionaal en continentaal niveau, ondersteund door modernisering van de vervoersinfrastructuur en verbetering van de reisfacilitering, vereist zowel investeringen als expertise van de landen en, belangrijker nog, de politieke wil om ervoor te zorgen dat deze sector volledig functioneert.

In het ideale geval moeten regeringen besluitvaardiger zijn in hun beleidsbeslissingen en -uitvoering om ervoor te zorgen dat het bedrijfsleven floreert.

Daarnaast is het absoluut noodzakelijk de nadruk te leggen op publiek-private partnerschappen, die Afrika nodig heeft om zijn deuren te openen voor particuliere kapitaalinvesteringen om zijn volledige potentieel in de reis- en toerismesector te realiseren.

De ontwikkeling van toerisme is echter afhankelijk van het feit dat de AU een standpunt inneemt met steun van VN-agentschappen zoals UNECA om ervoor te zorgen dat toerisme wordt geïnstitutionaliseerd en ingehuldigd als een van de belangrijkste sectoren die de sociaaleconomische situatie in Afrika kunnen veranderen.