De 45e verjaardag van de Onafhankelijkheid van Suriname werd op 25 november groots gevierdth 2020. De Onafhankelijkheidsdag stond in het teken van de jaarlijkse feestdag
Op november 25th In 1975 werd Suriname onafhankelijk van het Koninkrijk der Nederlanden. In de maanden voorafgaand aan de onafhankelijkheid emigreerde bijna een derde van de Surinaamse bevolking naar Nederland.
De eerste president van het land was Johan Ferrier, de voormalige gouverneur, en Henck Arron was premier.
De volgende zijn HOOGTEPUNTEN van een openbare ZOOM-bijeenkomst die onlangs (22/11/2020) werd gehouden over het onderwerp “The 45th Onafhankelijkheidsverjaardag van Suriname. " De pan-Caribische bijeenkomst was gastheer van het Indo-Caribbean Cultural Center (ICC). Het werd voorgezeten door Varsha Ramrattan en gemodereerd door Dr. Kirtie Algoe, beide vrouwen uit Suriname.
De sprekers waren ANGELIC ALIHUSAIN-DEL CASTILHO, de voormalige ambassadeur van Suriname in Indonesië en voorzitter van de partij Democratic Alternative91 (DA'91); DR. DEW SHARMAN, een arts en de vice-voorzitter van de Nationale Vergadering / Parlement van Suriname; en DR. STEVEN DEBIPERSAD, tevens arts en docent economie aan de Anton de Kam Universiteit van Suriname.
CASTILHO zei:
“Suriname's belangrijkste focus was en is nog steeds op Nederland, hoewel Suriname in 1995 lid werd van CARICOM [de Caribische Gemeenschap].
Al onze jaren van onafhankelijkheid zijn er geen etnische botsingen geweest. Het blijft echter iets waar we actief voor moeten waken. Suriname etnisch verenigen moet ons doel zijn voor de komende 45 jaar.
In de afgelopen 45 jaar is er maar één instelling - de rechterlijke macht - die intact is gebleven en slecht bestuur heeft doorstaan, en die nog steeds wordt vertrouwd en gerespecteerd.
Onafhankelijkheid is een reis die nooit eindigt. Na 45 jaar hebben we nog steeds geschillen te beslechten aan onze grenzen, maar ook binnen onze grenzen met onze inheemse bevolking. Dit kan en mag niet de erfenis zijn van de volgende generatie. We moeten een solide basis leggen voor goed bestuur, democratie en de rechtsstaat, evenals voor duurzame economische ontwikkeling. "
DR SHARMAN zei:
“In 1873 kwamen de eerste Indianen als contractarbeiders in de Lalla Rookh aan. In totaal kwamen ongeveer 33.000 personen naar Suriname waarvan ongeveer 50% terugkeerde naar India.
De personen die besloten in Suriname te blijven, werden in wezen als tweederangsburgers behandeld. Hoewel ze heel hard werkten om een beter leven te krijgen, mochten ze niet integreren in de samenleving, bijvoorbeeld door uitgesloten te worden voor overheidsbanen, enz.
Sinds de afkondiging van het algemeen stemrecht in 1949 is het besef bij Surinaams-Indiërs ontstaan dat om vooruit te komen in de samenleving, politiek en onderwijs twee belangrijke dragers moeten zijn.
Vanwege hun strijd voor gelijke rechten tegen voornamelijk Creolen, en beschikbare kansen, werd de politieke partij VHP gevormd. Deze partij werd behoorlijk prominent en de-escaleerde de raciale spanningen door een broederschap en verbroederingsbeleid te voeren.
De politieke sfeer in de aanloop naar de onafhankelijkheid was gespannen en bedreigend voor veel Surinaams-Indiërs die etnische escalaties vreesden zoals tien jaar eerder in Guyana was gebeurd. Vanwege de sociaal-politieke uitdagingen zijn duizenden Surinamers - voornamelijk van Indiase afkomst - naar Nederland verhuisd voor een betere toekomst en onderwijskansen.
Een deel van de mensen bleef echter in Suriname om het land te helpen ontwikkelen. Personen van Indiase afkomst vormen nu een integraal onderdeel van de Surinaamse samenleving, hoewel de situatie beter zou kunnen.
Sommige van deze personen zijn uitgegroeid tot naar schatting 400,000 in aantal. Degenen die naar Nederland zijn gegaan, hebben ook bijgedragen aan de ontwikkeling van dat land. ”
DR DEBIPERSAD zei:
“Suriname bevindt zich op een belangrijk kruispunt. We bevinden ons nu midden in een steile crisis, met een negatieve groeivoorspelling voor dit jaar van 12.5% en een overheidsschuld van meer dan 125% van het bbp. Combineer deze resultaten met een CC-rating op weg naar een wanbetaling en een hoog landenrisico, het aanboren van nieuwe fondsen en het aantrekken van investeerders is een grote uitdaging geworden.
Onhoudbare schulden in combinatie met Covid-19-ellende leidden tot een scherpe daling van staatsobligaties, met een verlies van bijna 40% aan waarde. Oktober was de tweede keer dit jaar dat de regering schuldeisers vroeg om uitstel van rentebetalingen.
Mijn slotopmerkingen zijn onderweg: in de eerste plaats moet de regering werken aan een alomvattend herstructureringsplan. Deze routekaart voor stabiliteit en duurzame groei moet zo snel mogelijk worden afgerond.
Net zo belangrijk is een plan voor schuldbeheer op lange termijn, vooral omdat de overheidsschuld meer dan 125% van het bbp bedraagt, terwijl de economie in een diepe recessie verkeert en er nog meer leningen nodig zijn om de productiviteit te stimuleren. "
Bij een plan van eigen bodem moet hulp van het IMF worden gezocht. Dit is een noodzaak geworden om het vertrouwen bij de schuldeisers in het buitenland te herstellen; dit is alleen aan de monetaire en fiscale kant.
Even belangrijk is een samenwerking met onder meer de VS, NL, F om buitenlandse investeerders te zoeken. Het terugdringen van risico's heeft investeerders weggehouden. Met deze initiatieven zal ons comparatieve voordeel worden vergroot. "
Door Dr. Kumar Mahabir
WAT U UIT DIT ARTIKEL MOET NEMEN:
- Sinds de afkondiging van het algemeen stemrecht in 1949 is het besef bij Surinaams-Indiërs ontstaan dat om vooruit te komen in de samenleving, politiek en onderwijs twee belangrijke dragers moeten zijn.
- The political atmosphere in the run-up to Independence was tense and threatening for many Surinamese-Indians who feared ethnic escalations as had happened in Guyana a decade before.
- Combine these results with a CC rating heading to a default and a high country risk, tapping into new funds and attracting investors have become a major challenge.
